Son yıllarda çok üzerinde durulan bir konu bu...Çünkü bence çok önemli.Gerektiği yerde HAYIR diyebilmek çok çok önemli.....
Bizim çocukluğumuz da bu pek de iyi bir davranış olarak görülmezdi.Hayır demek ayıptı.Mesela en sevdiğiniz bebeğinizle siz oynarken misafirin çocuğu onu isterse kayıtsız şartsız vermeniz gerekirdi.Yoksa siz misafire kötü davranan terbiyesiz çoçuk olurdunuz.Ya da uyumak istemezseniz bile uyu denilince uyurdunuz, siyah ayakkabı alınacaksa hayır ben kırmızı istiyorum diye birşey yok çünkü size hep ; ayakkabı alındığına şükretmeniz öğretildi rengin ne önemi vardı.Kendi tercihiniz sorulmadığı gibi ''Hayır ben bunu istemiyorum '' dediğinizde terbiyesizlik etmiş olurdunuz.Ve ya arkadaşlarınızla tartıştığınız da siz haklı dahi olsanız bunu söyleyemezdiniz çünkü önemli olan sorunun çözülmüş olmasıdır şimdi yeniden oynayabiliryorsak kimin haklı olduğunun önemi yoktu.Aileniz size sormazdı nereye gitmek istersin diye annen baban nereye gidiyorsa koşulsuz gitmek zorundaydın.Oradaki büyüklerin hatırını sormak, seni mıncıkladıklarında , yanaklarını sıktıklarında sessizce o anın bitmesini beklemek zorundasınızdır.Çünkü hayır istemiyorum git dersen maazallah ne terbiyesiz çocuk yetiştirmişler derlerdi.Komşuya ekmek almaya, annenle pazara gitmeye, baban her çağırdığında hazır olda durmaya mecburduk sanki çünkü hayır demek kelimesi yoktu hiç içimizde ...Yani ben öyleydim.Böyle büyüdük işte istemesen de karşı taraf istiyor diye katlanarak büyüdük.Bu karşı taraf annen, baban, kardeşin, komşun, teyzen, öğretmenin, arkadaşın, halan, kuzenin,babaannen,bilmem kimin babaannesi, falanca amca, yengen yani senin dışında herkes...Onlar senden ne istiyorsa onu yapmalısın, doğru olan da bu diye öğretildi.Bu yüzden biz hep başkalarının isteklerine odaklı büyüdük.Ve bu içimize işledi sanki.Bazen zarar göreceğimizi bildiğimiz durumlarda bile hayır diyemediğimiz için büyük bedeller ödedik.Kesin olmayacak durumlarda bile hayır diyemediğiniz için kendizi zor duruma soktuğunuz olmuştur.Bunu yaşayan çok insan olduğunu düşünüyorum.
Ve demek ki; bu, toplumda bir eksiklik oluşturmuş olamalı ki son yıllarda ana sınıfından itibaren işlenmeye başladı bu konu.Sınıf öğretmeni arkadaşlarım daha iyi bilirler.Birinci sınıftan itibaren Hayat Bilgisi derslerinde ''HAYIR DİYEBİLİYORUM'' diye bir konu var.Hayır demeyi öğretebilmek kazanım.Aynı zamanda Rehberlik derslerinde de bunu destekleyici etkinlikler eklendi.Böylece biz çocuklarımıza küçük yaştan itibaren bunu öğretmeye başladık.Çünkü istemediğiniz herşeye bu ne olursa olsun Hayır diyebilmek öğrenilmesi gereken bir davranış ,tutum.
Ben şimdi kendimi bu konuda eğitmeye çalışıyorum.İstemediğim küçücük şeylerden başlıyorum hayır demeye...Tabi ki hemen olmuyor ama olacak.
''HAYIR! Ben bunu istemiyorum.Bana bunu yapamazsın istemiyorum.Ya da gelmek istemiyorum.Konuşmak istemiyorum.Dinlemek istemiyorum.Görmek istemiyorum.........vs.
Çünkü insanlar Kesin ve Net cevap alamayınca yani kesin bir HAYIR duymayınca sizi yanlış anlayabiliyorlar.Ben artık ''Hayır''cı oldum arkadaşlar ona göre yani:)
Son söz; Hayır diyemediğiniz bazı durumlar sizi istemediğiniz olaylara evet dedirtebilir...Gerektiğinde Hayır diyebilmeye:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder