Bugün Cuma çoğumuz için hayatımızda güzel birşey olmasa dahi sevinilecek bir gün.Çünkü haftasonu tatili başlıyor.Hem de bir akşam ve iki koca gün...Yani bugün bir şeyler kötü geçmiş olsa bile...Aklımıza gelince ''Oh be bugün Cuma '' derken bile anlık da olsa bir rahatlama yaşadığınız bir gün...
Bende ise öyle olmadı bugün...Buruk oldu...Cumaya sevinemedim...Uzun süredir yanımda olan annem bugün gitti...Alıştığımız ses, nefes, can, güven gitti...Sadece evde olduğunu bildiğimiz yürek gitti...Begümü gözü kapalı güvendiğim tek kişi gitti...Beni , Begümü üzmemek, kırmamak için eli ayağına dolanan, ağzımızdan çıkan her şeyi yapmak için kendini hırpalayan, gece gündüz dua eden annem gitti...O kalbine herkesi sığdıran, kimseye kin tutamayan , her şeyi affedebilen, küsmeyen, nefret edemeyen, küçüklerle küçük, büyüklerle büyük olan annem gitti...Benim dert ortağım, sırdaşım, arkadaşım canım anam gitti...Taşı aş yapan, yoku var yapan anam gitti...Allah canını sağ etsin başımızdan eksik etmesin...Ama gitti işte gitti....
Şimdi İzmir boş....Bomboş.........Bu koca şehir, bu kalabalıklar boş.....Begümle yalnız kaldık...Yapayalnız kaldık.....Belki hep böyleydi...Ama bu kez farklı oldu annem...Bu kez başka oldu...Bu kez ağlamalı oldu....Bu kez yalnız olduk...Bu kez kimsesiz olduk...Bu kez sensiz olduk....Sen ne büyükmüşsün ne çok doldurmuşsun bizi benim canım annem....
Bu cuma biten günlerin en sonu, gidenlerin başlangıcı, gelecek olan her şeyin de mechulluğu oldu.....Bu Cuma , sevinemediğim ''Oh be tatil diyemediğim '' bir cuma oldu...
İşte bugün sadece bu kadar!
Kimsesiz ve yalnız, annesiz...............
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder