Düşünce ağlamamayı;ağlayınca teselli edecek hiç kimsenin olmadığını farkedince öğreniyor insan.
Çok mutlu olduğunda paylaşacak biri olmadığını fark edince de bir deprem yaşıyor ruhunda.
''Benim eşim işte nasıl yaptın helal olsun sana hayatım''
''Benim kızım işte bu Bravo kızım sana''
''Benim arkadaşım yaaa işte budur çak o zaman''
''Ya sen kimin dostusun harikasın canım benim''
''Gerçekten tebrik ediyorum ben de çok heyecanlıyım'' diye cümleler duymayacağınızı artık bilmekten o kadar yoruluyorsunuz ki.Aslında birçok insanın başaramayacağı işlerin altından da kalksanız bunu paylaşacak kimseniz yoksa sizin için de önemsizleşiyor. Amaaan ''Yaptık işte bir şeyler'' deyip geçiyorsunuz.
Üç gündür hastayım. Sağ olsun arayan soran gelen giden herkese teşekkür ediyorum.Ama bugün neyi fark ettim kendimde şimdi düşününce ''Ben ne saçmaladım bugün diye'' gülüyorum.Pazartesi serum ,iğne vs. ,dün de evde dinlenme güya ama zerre dinlenmedim,bugün sabahtan ilçeye,oradan da okula gittim.Gördüğüm herkese ben hastayım dedim,telefonla konuştuklarıma bile ''Alo'' demeden açar açmaz karşıdaki ''Ben hastayım hiç beni sormuyorsunuz,ölüp gitcem hiç ilgilenmiyorsunuz'' dedim tüm gün.İlçedeki müdürüme ,şeflere,memurlara,okulda öğretmen arkadaşlarıma,diğer kurum müdürü arkadaşlarıma,velilerime ,has bel kader bugün beni aramış olan insanlara ''Ben hastayım,ölcem hiç bana bakmıyorsunuz'' .Şimdi akşam saati azıcık biraz daha iyiyim aklıma gelince gülüyorum. Yani insan neden böyle davranır ki.Ben olsam böyle yapan biri hakkında derim ki galiba;''Yazık kızın kimsesi yok ilgi istiyor''Bak şimdi böyle yazınca daha da trajikomik geldi. Demek ne kadar büyüdük desek de biraz sevildiğimizi hissettiğimiz an nazlanmalara başlıyoruz.Sitemlere başlıyoruz.Serde kadınmışız demekki daha her ne kadar inkar etsek de.Hala duymak istiyoruz sevildiğimizi.
Çok mutlu olduğunda paylaşacak biri olmadığını fark edince de bir deprem yaşıyor ruhunda.
''Benim eşim işte nasıl yaptın helal olsun sana hayatım''
''Benim kızım işte bu Bravo kızım sana''
''Benim arkadaşım yaaa işte budur çak o zaman''
''Ya sen kimin dostusun harikasın canım benim''
''Gerçekten tebrik ediyorum ben de çok heyecanlıyım'' diye cümleler duymayacağınızı artık bilmekten o kadar yoruluyorsunuz ki.Aslında birçok insanın başaramayacağı işlerin altından da kalksanız bunu paylaşacak kimseniz yoksa sizin için de önemsizleşiyor. Amaaan ''Yaptık işte bir şeyler'' deyip geçiyorsunuz.
Üç gündür hastayım. Sağ olsun arayan soran gelen giden herkese teşekkür ediyorum.Ama bugün neyi fark ettim kendimde şimdi düşününce ''Ben ne saçmaladım bugün diye'' gülüyorum.Pazartesi serum ,iğne vs. ,dün de evde dinlenme güya ama zerre dinlenmedim,bugün sabahtan ilçeye,oradan da okula gittim.Gördüğüm herkese ben hastayım dedim,telefonla konuştuklarıma bile ''Alo'' demeden açar açmaz karşıdaki ''Ben hastayım hiç beni sormuyorsunuz,ölüp gitcem hiç ilgilenmiyorsunuz'' dedim tüm gün.İlçedeki müdürüme ,şeflere,memurlara,okulda öğretmen arkadaşlarıma,diğer kurum müdürü arkadaşlarıma,velilerime ,has bel kader bugün beni aramış olan insanlara ''Ben hastayım,ölcem hiç bana bakmıyorsunuz'' .Şimdi akşam saati azıcık biraz daha iyiyim aklıma gelince gülüyorum. Yani insan neden böyle davranır ki.Ben olsam böyle yapan biri hakkında derim ki galiba;''Yazık kızın kimsesi yok ilgi istiyor''Bak şimdi böyle yazınca daha da trajikomik geldi. Demek ne kadar büyüdük desek de biraz sevildiğimizi hissettiğimiz an nazlanmalara başlıyoruz.Sitemlere başlıyoruz.Serde kadınmışız demekki daha her ne kadar inkar etsek de.Hala duymak istiyoruz sevildiğimizi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder