İnsanın kendini bir tarafa koyup da sanki yokmuş gibi hissettiği her an bence anne olduktan sonraki zamanlar.
Bu anne olmak nasıl bir şey böyle.
Sizden başka bir canlının mutluluğu ile mutlu olmak,onun acısı ile acı duymak. Onun yüzü gülünce gülmek, onun üzüntüsüyle kahrolmak.
Ben bu çocuk konusunda zaten gereğinden fazla hassasım bir de benim kendi kanımdan canımdan bir çocuğuma karşı olan duygularım ağır geliyor bana.
Bir insanın kaldırabileceği bir yük seviyesi var mi diye düşünürken aklıma hep özel eğitim okulunda görev yaparken tanıştığım bir anne geliyor .
Biraz paylasayim mi sizinle onu.
Ben böyle o kadar dünyevi biseylerden üzgündüm yine. Bizim okula yeni başlayan bir öğrencinin annesiyle aynı masada yemek yerken denk geldik ,yemekhanede aynı masada oturduk. Çok gençsin çok güzelsin dedi bana. Gözlerim dolu benim. Oğlu 16 yaşında ona yemek yediriyordu o. Neyin var dedi hep güleryüzlüsün sen neden gözlerin doluyor dedi. Birşeyler zırvaladım ben. Bak dedi bana onüç yıl önce eşimi kaybettim ,oğlum altı yaşında iken,oğlumun gözleri görmüyor otizm hastası, konuşmuyor, tuvalete ben götürüyorum, yemeğini ben yediriyorum , bir kerecik bana anne demedi, bunları onüç yıldır ben yapıyorum. Çalışmıyorum eşimden kalan maaşla geçiniyoruz. Oğlum kendini bilmiyor,beni bilmiyor,ben en çok neyi düşünüyorum biliyor musun dedi; ömrümün sonuna kadar bakarım da ona ben ölürsem ne olacak. Benim dolan gözlerim pınar oldu o an,öyle bir ağlama krizine tutuldum ki. Kendi derdimi unuttum daha doğrusu kendiminkinin dert olmadığını gördüm, ağladım ağladım sarıldım o anneye sen nasıl bir annesin diye, çok ağladım o gün. Kendime kızdım sen neleri dert ediyorsun ne hayatlar var diye.
Arkadaşlar ben size sade ve Sadece tek birşey söylemek için yazdım bugün bu yazıyı.
Bu hayatta Allahım kimseyi evladıyla sınamasın, herşeyin çaresi dermanı var emin olun var ben deneyimledim her sorunu. Tek bişeyin önüne geçilmiyor, ÖLÜM. Bir de hiç Bir acı evlât acısı kadar derin değil. Herşey geçiyor yeterki sağlık olsun,yeterki yavrularımız iyi olsun.
Bu yazıya bir son söz gerek;
Allah yavrularımız bize bağışlasın, anne olmak için el açan herkese bebeğini versin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder