Her türlüsünü tattım acıların ,ayrılıkların.
Her şeye biraz alıştım
Bir seni beklerken kendimi yenemedim
Ben bu cümleleri bir tek kızım için kurdum . Herşeyi gördüm yaşadım
Mutluluğu da üzüntüyü de . Acıyı da tatlıyı da. Ama hiçbir acı Begümüm kadar yakmadı içimi, hicbir mutluluk da onun gülen yüzü kadar mutlu etmedi beni. Benim en büyük sınavım o oldu bu hayatta. Ben onu çok bekledim. Daha karnimdayken bir sürü travma ile başladı süreç ardından herşey ne güzel ne kadar iyi çocuk yetistiryorum diye söylenirken öğrendim en çok kimi seversek onunla sinaniriz diye.
Şimdilerde ise insanların manasiz dertlerine dert değil demeyi öğretiyor bana hayat.
Aslında çok uzun yazasım var Ama bir o kadar da lafı uzatmayasim var.
Tek bir son söz gerekse bu ana; o da şudur;
Hiçbir acı evlat acısı kadar can yakıcı değil ve bunu yaşamadıysanız şükretmek için önünüzde yarinlar var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder