Biz insanogulları fıtratımızdan mıdır, öğretilerimizden midir,kültürümüzden midir bilmiyorum da içinde bulundugumuz durumun kıymetini kaybedene kadar bilemiyoruz .
Çok zor günler yaşayıp azıcık biraz rahatlayınca hemen unutuveriyoruz o zor günleri böyle bir ya ne olacak aman diye bulunduğumuz durumdan şikayete başlıyoruz. Söylenmeye, mızıldanmaya başlıyoruz. Eski kötü günler unutulup yeni durumun içindeki keyfin önemi gittikçe azalmaya başlıyor. Bu kez rahatlığın verdiği rahatlıkla yapılanı, önemsenmeyi göz ardı edip, şikayet edecek yeni şeyler buluyoruz. Taaaaa ki; o kabus günler tekrar başımıza gelene kadar. Işte bir anda olan birşeyle kendimizi eski günlerimizde bulunca anlıyoruz aslında geçen zamanda ne rahatmışız ne diye öyle yaptım demeye. Çünkü hayat biz insanlardan daha yaratıcı ders vermekte. Herşey yolunda güllük gulistanlikken eğer siz yine de şikayet ediyorsanız, sorun arıyorsanız, "Ama o da öyle, bu da söyle olsaydı "diye kimseyle olmasa dahi kendinizle konusuyorsaniz . Işte o zaman Allah size gideni aratacak birini mutlaka yolluyor. Giden iyi olduğu için onun için birşey farketmiyor. Ama kalan için gelen gideni öyle bir aratıyor ki,siz tüm o sikayetlerinizi "Keşke tüm onlar söyle olsaydı da bu böyle olmasaydı "diyerek yutuyorsunuz.
Hayat süprizlerle, mucizelerle dolu. Birileri hayatımıza giriyor bazen ders ,bazen ödül, bazen de cezamizi vermek için. Birileri de geliyor ki gideni mumla aratmak için. Birileri de gidiyor ki daha çok üzülmemek için. Yani hep bir geliş gidiş dünya.
Gelenin gideni aratmaması dileğiyle, gidenin geride kalanlara üzülmemesi ümidiyle, hep aynı düz ve iyilikle karşılayacak her durumu gücü ile kucak dolusu sevgiler herkese.
Muhteşemsin duygu ♥️😊👍
YanıtlaSil