Meslekte 20. Yılım. Kırıkhan

 2004 yılında mezun oldum . Bir hevesle Demirci'den kurtuldum diye sevine sevine . Ama gerçekten o yaşlarda ne oldum simdi ben öğretmen mi oldum diye hiç farkında değilim.Öyle ki Kpss diye bir sınavdan dahi haberim yok. Ben zannediyorum ki diplomamı alınca hemen bir yere öğretmen olarak atanacagim. Neyse Öyle olmuyormuş geç de olsa öğrendim.  Olsundu dedim vekil öğretmenlik yaparım o arada sınava çalışırım.  Heyecan içinde Kırıkhan'ın en kenar mahallesinde göreve başladım. 3.Sinif benim sınıfım.  Derse giriyorum ama ders geçmiyor.  Zil çalmak bilmiyor. Nöbet var nöbet bitmiyor . Sürekli oflanıyorum.  Okul küçük değil  aslında  ama gelen öğrencilerin hepsi ayni sülaleden. Hepsinin soyadı aynı.  Üst baş perperişan. Bir öğrencim okula gelmiş ayakkabısı tabanından ayrılmış onu iple bağlamış üstüyle açılmasın diye. Sürekli bir gürültü . Öğretmenler odası ise şikayet odası. Herkes mi mutsuz olur yahu. Müdür yardımcısı koridorda bağırmadan kimse derse gitmiyor. Allahim öğretmenlik bu mu diyorum.  Ben de her fırsatta izin almak istiyorum. Gidesim gelmiyor.  Ama bir taraftan da mezun olmuşum ya artı evde fazlalık gibi hissediyorum kendimi yani çalışmak zorunda hissediyorum.  Bir öğretmen vardı yaşı büyük Epeyce ben bahçede yine oflanıyorum; Bak daha yolun başındasın " Bir işi ya hiç yapmayacaksın ya da şikayet etmeyeceksin " dedi bana. İşte yirmi yıldır hep bunu söylüyorum kendime. Eğer bir şeyi yapmak istemiyorsan yapma yapıyorsan da homurdanma yap. Sus. Bir eğitim öğretim yılını Öyle böyle kabul ede ede o okulda tamamlandım.  O çocuklara ne öğrettim ne kaldı benden geriye bilmiyorum ama beni unutmamislar on beş yıl sonra yazdılar buldular beni. Çok duygulandım . Çok gençtim, çok karışıktım. Bir sürü şey oldu o yıl hayatımda ve sonra kararımı verdim ki ben Hatay dışında yaşamalıyım.  Çünkü ben bir kere gitmiştim artık.  Geri dönenlere açık değildi oralar ya da donen kişi giden kişi değildi artık.   Orada geçen o bir yılimin ardından artık dünyanın en ücra köşesine de çıksa atamam gidecektim . Çünkü ne ben eski bendim ne de tüm olanlar unutulurdu kolay kolay. Ve gittim Ağrı 'ya.

2004 Eylül 2005 Haziran Şükrü Kanatlı İlkokulu