NERESI SILA ŞİMDİ BİZE

 Aaaah aah 

Ah benim çocukluğum,  benim gençliğim,  benim geçmişim... "Neredeyim, benim burda ne işim var "diye bocalarken koşup da gittiğim özüm, toprağım,  mayam, atam ,kendim ... Kendim olduğumu en çok hissettiğim benim caaaaanım memleketim yok artık. 

Kaç kere yazdığım Kırıkhan yok artık biliyor musunuz. 

O bizi biz yapan kültür. Bizi böyle bir insan yapan, bize  insan ayırmamayı;bize  din ,dil ,etnik köken ayırmamayı içimize işleten o Hatay vardı ya artik YOK. HATAY ARTIK YOK A DOSTLAR.

Benim Güzel, anlayışlı, gülen, her kötüde bir iyilik bulan ,her canlıya değer veren , ince esprilerin , insancılığın memleketi Hatayımız vardı ya hani  yok artık. 

Yürüdüğümüz yollar , okuduğumuz okullar,  kitap aldığımız kırtasiyeler , saçmaladığımız sokaklar yok artık. 

Bizim insanımız öldü. 

Bizim evlerimiz yıkıldı. 

Bizim o bizi biz yapıp da tüm Türkiyeye gönderen Bizim komşumuz, akrabamız, bakkalımız ,öğretmenimiz,  servis şoförümüz, ablamız,  abimiz vardı ya hani onların hiçbiri yok. Yüz yıllardır bir arada yaşayan sizlerin ayırdığı o insanoğulları var ya hani ben şu an onlar için akıtıyorum göz yaşlarımı. 

Yeni evler yapılır elbette yeni binalar da yapılır ama bir HATAY artık olmaz. Çünkü artık oradaki hiç kimse bizim Hatayımızın biri değil.

Sanki nasıl biliyor musunuz bir hazinenin kaybedilişi gibi bir şey şu an yok olup giden.Giden canlar zaten ciğerimiz dağlıyor ama Şu an Hatay insanı şehrine geçmişine ağlıyor.  

Çünkü bir kültür bitti. Bir devir sona erdi. Yüz yıllık tarih , bin yıllık biz bitti. 

Acılar içindeyim.  Biz gurbettekilerin bir gün hepimiz döneceğiz dediği, her tatilde koşarak gittiğimiz özümüz yok artık vallahi . 

Neyle sınanıyoruz. Nasıl bir simülasyon bu , bu bir kabus mu, yoksa bir film stüdyosu mu ne bu yarabbim. Bir şehrin haritadan silinmesinin idrakına ne zaman varırım bilemiyorum. 

Tek bildiğim ben üzülmekten çok yoruldum artık. Benim o naif ,gözü tok , kimseye tamah etmeyen her kimin yardıma ihtiyacı varsa ; bu asla mübalağa degil yemin ederim bizim herkes öyledir dediğimiz insanımız yook. Anamız babamız öldü.

Ve hiçbir şey bu kadar içimi yakmamıştı. 

Biz zaten kaybolmuştuk başkasının memleketinde tutunmaya calışmakla ama şimdi geriye dönecek bir memleketimizin yok olması meğer çok yıkıcıymış.  Çünkü artık sinirlenince ya ben HATAY a tayin isteyeceğim diyeceğim bir Hatay yok, Kırıkhan yok.  Kırıkhan bitti kül oldu. Hepimizin atası geçmişi gitti.  Bence bir jenerasyon için bu kadar acı çok fazla . Tutunacak bir dalımız kalmadı ya bizim.  Benim bu koca Türkiyede gidecek tek yerim bile kalmadı. 

Bizim gidecek evimiz yerimiz kalmadı.

NERESİ SILA BIZE 

NERESİ GURBET 

BILEMEZ OLDUK. 

SILAMIZ YOK ARTIK.

SILINDI ,YERLE BİR OLDU.