BIZ HIC ILK SIRADA OLAMADIK

 Öyle bir zamanlardan geçiyoruz ki dostlar .

Kim var kim yok. 

Kim burada ,Kim nerede .

Kimde neyim ,kimde yokum.

Ne kadarım demiyorum bak Y

okum diyorum.

Çünkü bir ederimiz vardı çevremizdekiler için ama bu zaman öyleki değerimizi bildiğimiz bir zaman. 

Ben Pınar olarak ki ben bu sekiz milyar insan içinde aslında bir karınca kadar küçüğüm ama Ben etrafımdaki insanlar için ne kadarım diye en son 2015 yılında Begüm hastanede yatarken idrak etmiştim en son. Yani Kim için ne kadar ne önemim olduğunu.  Ya da şöyle söyleyeyim ben en son bu kadar büyük bir acıyı o zaman yaşamıştım . O zaman da tıpkı şimdiki gibi çaresiz ve bitmiş hissediyordum.  Sanki dünya üstüme yıkılmış da bir ben yaşam mücadelesi veriyor gibiydim. İşte şimdi de öyle hissedeyorum.  Sanki kırılmalar yaşıyorum fay gibi. Depremler oluyor kalbimde . Herkes yerine yerleşiyor gibi. Bir cümle önem arz ediyor sadece şu an benim için  " Pınar lütfen söyle senin için ne yapabilirim " . Diğer söylenen hiçbir sözü duymuyor kulaklarım. 

En çok ne istiyor biliyor musunuz ruhum candan bir kucaklama. 

Candan bir " BEN BURADAYIM YANINDAYIM " .

Ve benim kendimle hesaplaşmam bu felakette bu oldu. Neden bunu bana diyecek kimsem yok. Neden ben herkese bunu söylerken bana diyecek kimse yok bunu. Neden bu kadar da yokum kimse için. Neden kimsenin birincisi değilim.  Neden benimle ağlayan yok. Neden bana sarılıp bu günler geçecek diyen biri yok. Ben bunu hak etmeyecek ne yapmış olabilirim bu hayata . Ben bu kadar cömert davrandıkça insanoğluna Neden bu kadar cimri hayat  bana .

Bence şu an bir deprem olsa izmirde hiç kimsenin başında beklemeyeceği bir enkaz olacak benimkisi. 

Ölmeye çeyrek kala belki bir şans bir an olur diye düşünürken öncelik oluruz Begümle birilerinin diye aslında ne kadar da boşa harcadığımızı yıllarımızı göstermeye çalışıyordur bu hayat bana.

Ne yapayim peki. Daha kaç sigorta ,kaç önlem almalıyım ya da daha kimlere emek etmeliyim ki bizi azıcık sevsin diye kendi ailemde bile son siradayken.  

Ben de bir gün ölürsem bu satırlarımı yollayın ana haber bültenlerine. 

Çok sevdi ,çok uğraştı bir ailesi olsun diye . Ama o ve kızı kimsesiz öldü diye. Çünkü onlar hiç kimsenin ilk sırasında yer alamadı diye.