Birini yok saymak için ille de onun bu dünyadan gitmesini mi bekleyenlerdensin hala.
Birilerini birini hiç olmamış hiç tanımamış gibi silmek için öldü o yok bu dünyada demek çok zor değil. Ben yapıyorum. Ben bu işte usta oldum .
Tıpkı cenaze gibi ilk başta kötü hissediyorum, üzülüyorum sonra yok oluyor. Kimdi o , ne yaşanmıştı neden kızmıştım bana ne yapmıştı neden ölmüştü vallahi hatırlamıyorum .
Beynimi öyle bir kodlayıp terbiye etmişim ki yemin ederim hiçbir şey hatırlamıyorum.
Sadece hissiz oluyorum ,aklıma gelmiyor, inanılmaz bir yok sayma yaşanmamış durumu çıkıyor ortaya . En yakınım dediğim insanların bir yabancıya dönüşmesi aslında bana Allahın bir lütfu. Ben önceleri buna takardim neden herseyi unutuyorum diye. Sonra farkettim ki ben sorun yaşadığım insanla soruna neden olan olayı unutuyorum fakat o kişiye duyduğum saygı sevgi kızgınlık kırgınlık duyguları aklımda kalan son şey o da bir noktadan sonra tesirsizliğe dönüşüyor. Bu güzel bir şey yıllarca yaşadıklarını kin olarak içinde biriktiren insanoğullarını gördükçe diyorum ki ne kadar temiz bir zihne sahibim günlük reset atıyor. Zihin geçmişi önüme getirmiyor . Bilakis bana yardım ediyor unutup. Terbiyelemişim zihnimi. O beni değil ben onu esir almışım.
Sizin de anlatacağınız zihin oyunlarınız var mı.
Sizin zihin adam oldu mu. Yoksa hala siz mi esirisiniz o alçak yalan dolancı zihninizin. Kalp ve zihnin anlık buluşmalarının farkına var bence . İkisi eş güdümlü olunca çünkü hayat nefis. Önce kalbini sonra zihnini dinle aynı yerdelerse devam et.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder