Hoşbuldum.....
Başlığım gibi yenilik bu durum benim için...Küçükken, orta okul lise yıllarımda günlük tutardım.Yazarak kendimi daha iyi ifade ettiğime inanırdım.Rahatlardım.Tabii ki ergenliğinde günlük tutan herkesin klasik başına gelen benim de başıma gelene kadar ''Günlüğümü annem,babam,kardeşim okuduuuu!''.Bu biraz utanç verici oluyor.Sanki herkesin ortasında çıplak kalmış gibi hissediyorsun...Ve hatta dahası oldu...Sınıf arkadaşlarım bir gün çantamı karıştırıp ,okuyup,günlüğümü Türkçe öğretmenimize verdiler.O harika (!)düşünceli öğretmenim de babamı okula çağırıp ona teslim etti....O an ki acıyı bir canlandırın gözünüzde...Kimden hoşlandığım,kime nefret duyduğum,annem,babam,herkes herkes var o defterde.....Benim masum ergenlik duygularım deşifre oldu....Ardından yaşananları yazmamama gerek duymuyorum az çok tahmin edersiniz...Hiç kimse de demedi ki ''Kızım ne güzel duygularını ifade etmiş,kendince huzur bulacak bir yöntem belirlemiş ya da bu kız iyi yazı yazıyor hikaye yazdıralım,konu verelim öykü oluştursun bu yönde yönlendirelim.''Çünkü o defteri alan öğretmenim Türkçe Öğretmeniydi:(............Tüm bu deneyimlerden sonra tabiikiii günlük tutmayı bıraktım.Ama kendimi ne zaman kötü hissetsem kalem kağıttır elime aldığım....Yazmak...Sözünün kesilmeden konuşabildiğin tek yerdir kelimelerin yuvası...Yazdıklarım bu kez de eski eşimin eline geçti...O da ilişkimizde kullanacağı kozlar olarak bir bir önüme sundu:)))Vel hasıl ben yine vazgeçmedim yine yazdım ama bu kez her yazdığımı bir kez okuduktan sonra yakmaya başladım....Kesin çözüm. Kimse bulamaz.Bir süre böyle devam ettim aslında iyi geldi.İçimde ne var ne yoksa yazıyordum.Kimi zaman küfür bile ediyordum nasıl olsa kimse okumayacak. Bu bana iyi geldi...İçim boşaldı ...Bilinç altımın en diplerine indim....Hesaplaştım herkesle...Kendimle de....Temziledim......Aslında bana iyilik yapmışlardı.Yazdıklarımı nasıl olsa yakıcam diyerek rahat rahat ,sınırsızca yazmıştım.....İşte bütün bunların üzerinden birkaç ay geçti.Ve yine o dürtü yaz.Yaz..Yaz....Hani derlerya ''İçinden gelecek bazı şeyler'',benim de içimden gelen bu....Sonra dedim ki artık yazdıklarımı kim istiyorsa o okusun ...Hatta paylaşmalıyım...Blog açayım..Acaba kim okur ya da kim kendinden birşeyler bulur bilmeden.Sadece kendim için....Duygularımı yazmanın bana iyi geldiğini bildiğim için başladım.
Yani ben geldim.....Artık kim okursa okusun...Umrumda değil....Hatta çok kişi okusun isteyeceğimi bilemezdim bir zamanlar yoksa o kadar üzülmezdim:(
Şimdilik böyle sevgiyle selamlar.
Başlığım gibi yenilik bu durum benim için...Küçükken, orta okul lise yıllarımda günlük tutardım.Yazarak kendimi daha iyi ifade ettiğime inanırdım.Rahatlardım.Tabii ki ergenliğinde günlük tutan herkesin klasik başına gelen benim de başıma gelene kadar ''Günlüğümü annem,babam,kardeşim okuduuuu!''.Bu biraz utanç verici oluyor.Sanki herkesin ortasında çıplak kalmış gibi hissediyorsun...Ve hatta dahası oldu...Sınıf arkadaşlarım bir gün çantamı karıştırıp ,okuyup,günlüğümü Türkçe öğretmenimize verdiler.O harika (!)düşünceli öğretmenim de babamı okula çağırıp ona teslim etti....O an ki acıyı bir canlandırın gözünüzde...Kimden hoşlandığım,kime nefret duyduğum,annem,babam,herkes herkes var o defterde.....Benim masum ergenlik duygularım deşifre oldu....Ardından yaşananları yazmamama gerek duymuyorum az çok tahmin edersiniz...Hiç kimse de demedi ki ''Kızım ne güzel duygularını ifade etmiş,kendince huzur bulacak bir yöntem belirlemiş ya da bu kız iyi yazı yazıyor hikaye yazdıralım,konu verelim öykü oluştursun bu yönde yönlendirelim.''Çünkü o defteri alan öğretmenim Türkçe Öğretmeniydi:(............Tüm bu deneyimlerden sonra tabiikiii günlük tutmayı bıraktım.Ama kendimi ne zaman kötü hissetsem kalem kağıttır elime aldığım....Yazmak...Sözünün kesilmeden konuşabildiğin tek yerdir kelimelerin yuvası...Yazdıklarım bu kez de eski eşimin eline geçti...O da ilişkimizde kullanacağı kozlar olarak bir bir önüme sundu:)))Vel hasıl ben yine vazgeçmedim yine yazdım ama bu kez her yazdığımı bir kez okuduktan sonra yakmaya başladım....Kesin çözüm. Kimse bulamaz.Bir süre böyle devam ettim aslında iyi geldi.İçimde ne var ne yoksa yazıyordum.Kimi zaman küfür bile ediyordum nasıl olsa kimse okumayacak. Bu bana iyi geldi...İçim boşaldı ...Bilinç altımın en diplerine indim....Hesaplaştım herkesle...Kendimle de....Temziledim......Aslında bana iyilik yapmışlardı.Yazdıklarımı nasıl olsa yakıcam diyerek rahat rahat ,sınırsızca yazmıştım.....İşte bütün bunların üzerinden birkaç ay geçti.Ve yine o dürtü yaz.Yaz..Yaz....Hani derlerya ''İçinden gelecek bazı şeyler'',benim de içimden gelen bu....Sonra dedim ki artık yazdıklarımı kim istiyorsa o okusun ...Hatta paylaşmalıyım...Blog açayım..Acaba kim okur ya da kim kendinden birşeyler bulur bilmeden.Sadece kendim için....Duygularımı yazmanın bana iyi geldiğini bildiğim için başladım.
Yani ben geldim.....Artık kim okursa okusun...Umrumda değil....Hatta çok kişi okusun isteyeceğimi bilemezdim bir zamanlar yoksa o kadar üzülmezdim:(
Şimdilik böyle sevgiyle selamlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder