Kader Adaletlidir

 Sevgili hayat 

Sen nasılsın böyle 

Mucizelerle dolusun ya da kahırlarla dolu 

Varsa iyi niyetin muzice seninle azıcık bir haksızlığın varsa da çok fena ceza veriyorsun 

Bu sadece bize ; yani imanı ya da Allah inancı olana mı böyle çabuk dirayet ediyor yoksa inançsızlar anlamıyor mu olanı biteni 

Ben tam tamına 44 yaşımı yaşıyorum şu an ve bu hayat sana ne öğretti diye sorsalar ne derim biliyor musunuz; çok adaletli bir sistemin içindesin arkana yaslan ve izle olanı biteni ;

“Herkes güzel ya da kara kalbinin ekmeğini yer “ derim 

Bir de bir büyüğüm bana demişti ki 

“Herkes hak ettiği hayatı yaşar “ 

Şimdi bakıyorum da sen de ben de hepimiz hak ettiğimiz hayattayız. 

Dur ve sorgula bakalım kime ne dedim ne yaptım nerede haksızlık yaptım da şu an bunu yaşıyorum . 

Bir son söz gerekse bu yazıya 

KAFER ADALETLİDİR 

Göz Yaşı

 Benim için eskiden göz yaşı dökmek o kadar zordu ki 

Yenilmez , yıkılmaz herşeye göğüs geren bir güç tanrıçası sanırdım ben kendimi 

Ben sanırdım ki her şey benim elimde 

Her şeyi ben yönetiyorum 

Ben ne istersem o olur 

Öyle bir benmerkezcilik öyle bir çocukluk içindeymişim ki meğer 

Meğer hayat sen kimsin demiş de defalarca biz hep masal dünyasında yaşamışız 

Şimdi benim göz yaşlarım sicim sicim akıyor ,

Begüm’e akıyor en çok 

Bu kadar iyi bir çocuk olup da nasıl bu kadar yoksun diye akıyor 

Böyle bir çocuk büyütüp de nasıl bu kadar yetemiyorum diye kendime akıyor 

Bir insan her şeyi iyi yapıp her oyunu kuralına göre oynayıp da nasıl hayatta bu kadar kaybeder diye ağlıyorum 

Bu hayat neden bitmeyen bir arefe günü gibi de bayram gelmiyor hiç diye sormadan edemiyorum 

Ben hadi neyse de evlat neden annesinin kaderinin eziyetini çekiyor ki diye isyan etmemek mümkün mü 

Bazen siz; şunu kabul etmelisiniz ki ;

Hayat sizin dışınızda akıyor ve herkes kendi kaderini yaşıyor 

Siz ne yaparsanız yapın önüne geçemezsiniz olacağın

Viyana’da ben çok istemiştim

 Viyana’nın köyleri ağaçlarla ormanlarla dolu 

Yeşilin her rengini görürsünüz karşınızda , öyle bir huzur veriyor ki içinize ;diyorsunuz ki hayat devam ediyor 

Ben oradayken dedim ki ben burada yüz yıl yaşarım hiç de sıkılmam . Ve hayat bana bunu verdi. Ömür boyu yaşamak isterim burada.

Çünkü benim hayattan beklentim o kadar basit ki ; sıcak bir ev , yiyecek bir şeyler ve de müzik ve ya izleyecek bir film. Bence sakin ve rutin olan her şey muhteşem. 

Kalabalık, gürültü, karmaşa , trafik beni çok yoruyor. 

Ben sükut ve  aynı olan şeyleri seviyorum 

Aynı ağaç manzaraları aynı cam, aynı ses , aynı çıtırdı o kadar zevk veriyor ki bana. 

Her neyse şu an öyle bir yerdeyim. 

Alpler olmasa da Hatay’ın yaylasında ağaçlar arasında 

Öyle bir sessizlik öyle bir sükunet içinde 

Nasıl burdayım neden burdayım ben de bilmiyorum ama burdayım 

Karşımda alabildiğine çam ağaçları 

Ve de sonsuz bir sessizlik 

Sadece bu anı yaşıyorum 

Duruyorum 

Durmak neymiş unuttum bana hatırlatmak için demek gelmişm

Tadını çıkarıyorum şimdinin…. 

HELLALLİK ÖNEMLİ

 Bence en en kötü en acıtıcı duygu Pişmanlıktır bu hayatta, 

İnsanoğlu milyarlarca yıldır yüzlerce duygu hissetmiştir ama bence en kahredici olan Pişmanlık hissi . Ben kesinlikle eminim bundan Sayın okuyucu . 

Duygu adımın hakkını yerine getiren bir insan olarak eminim ki beni en en çok mahveden duygum Pişmanlık oldu bugüne kadar. Bir sürü duyguyu yaşadım ama içimi en üzen Pişmanlık. Vicdan azabım olmadı hiç , bilerek yaptığım bir haksızlık olmadı ama keşke yapmasaydım dediğim şeyler var.

Ben şu “ Yaptığım hiç bir şeyden pişman olmadım “ diyen insanlara çok hayranım. Hiç öyle olamadım . Ben hep acaba diğer yoldan gitsem ne olurdu diye merak ettim. Bazen de dedim ki keşke diğer yolu seçseydim . Yani iyi ki buradan gitmişim dediğim o kadar az ki. Tercihlerim beni mutluluğa götürmedi . 

Halbuki ben çok küçük yaşta zannederdim ki ben çözmüşüm her şeyi. Her şeyi biliyorum demek de yetmezmiş meğer . 

Çok zeki olmak , akıllı olmak, ahlaklı olmak, eğitimli olmak, çok başarılı olmak, çok bilmek … Hissetmek, sezmek , düşünmek….

Bunların hepsinin hiç bir şey olmaması neymiş hayat döve döve söve söve öyle bir gösterdi ki bana ben artık şunun için dua eder oldum 

Allahım dersimi aldım 

Egomu  bıraktım

Beni cahillerle duygusuzlukla sınadın pes ettim 

Diyetimi ödedim 

YETER BİTSİN 

Bir son söz bu geceye ; 

Helallikse eğer gerek olan helal olsun herşey benden yana 

Herkes de lütfen helal etsin her ne hakkı varsa birbirine 

Şu karma denen şey de artık tek taraflı çalışmasa harika olur 

2025 HAYIRLI OLSUN

 Bir yıl daha yaşandı ve bitti.

Büyük hüzünleri ve küçük mutlulukları ile .

İnsan yaş aldıkça mutlu olma eşiği de yükseliyor gibi adeta.Önceden çok mutlu olduğumuz olaylar karşısında donuklaşıyor gibiyiz.Sanki sıradan gibi her şey.

Şükür nedenleri bile ''Zaten öyle olması gerekiyordu'' gibi olası cümlelere dönüşüveriyor artık.Bunun yanı sıra da o kadar dolmuşuz ki olmayan her şeye ''Yine mi olmadı,hep de olmuyor;hep de benim başıma geliyor'' gibi isyanlarda boğulurken geçiyor zaman,geçiyor gün.

Çevre önemli belki de ruh halimizde, mutsuz insanlarla dolu etrafta sizin kendinizi yeter hissetmeniz her geçen gün zorlaşıyor.Her duyguyu yaşamış olmanın verdiği duyarsızlıkla duyumsamamaya doğru gidiyor buluyoruz kendimizi.Gittikçe büyüyen bir yalnızlaşma,konuşamama hali.Konuşsam neye yarar anlatsam ne değişir çaresizliği ile artan susmalar.Boşvermeler,yok saymalar,ne gerek varlar...Diye diye geçen mevsimler ,aylar,günler ve 2024 yılı.

2023 şubat ayında olan depremden sonra zannediyorum huzurlu ve umutlu hissettiğim anlar sayılıdır.Dönüm noktası olmuştur benim için deprem.Hayata bakışım,güvenim,umudumun sarsılmaları elbette oldu ama deprem hepsini sanki rüzgar gibi sel gibi aldı götürdü.Sonrasında da hiç iyi bir şey olmadı.Yani'' Benim için bu çok iyi oldu,bana çok iyi geldi'' diye bir cümle kurmadım desem yeridir.

Günlük ve anlık yaşadım hep.Bugün akşam oldu yatalım,sabah oldu okula gidelim gibi.Haftaya şu olacak öbür ay bu var diye umutla beklediğim tek bir şey olmaz mı insan hayatında ; inanın olmadı.

Yeni yıldan en çok istediğim ise Sağlık .Sağlıklı olmak,sevdiklerimin sağlıklı olması.Sağlık dışında her şeyin çözümü var .Oluyor bir şekilde her şey yoluna giriyor.Geç oluyor,güç oluyor ama oluyor;Yeter ki sağlık olsun.

SEN NASILSIN KANKA

 O kadar yoğunum o kadar yorgunum ki burada bir alanım olduğunu dahi unutmuşum. 

Neler yapıyorsunuz nasılsınız 

Ben yazı başa sarmak istiyorum 

Hiç böyle bir yaz tatili geçirmedim desem yeridir 

Ne geldi ne gitti ne zaman tatil oldu bilmiyorum 

Hep çalıştım 

Taşındım 

Bir dünya konu bir sürü sorun bir o kadar da karmakarışık bir şeyler 

Aanam bir de baktım ki Eylül okul açılmış 

Eskiden eylülü sevmezdim yaz bitti diye hayatımda ilk defa Eylül oh rutünime başladım artık diye sevindim 

Hiç dinlenmedim , denize bile girmedim bu yaz bak o kadar vasattı rutin dışında garip bir yılların değişikliği oldu hayatımda 

Bir devir bitti diyebilirim 

Yeni bir yola girdim 

Zaman içinde yazarım burada ama kabullenmek zor oldu 

Neyse kanka siz ne yaptınız nasıl geçti yaz tatili 

BENCE SEN DE ONLAR GİBİ OL

Sevgili Arkadaşım iyi geceler 

Bugün kendimle ilgili bir şey daha öğrendim. 

Ben bencilliği ve tek taraflı olan vericiliği , iyiliği , emeği kesinlikle sevmiyorum. 

Tek taraflı olan her durum her iletişim her ilişki bana adaletsiz geliyor ve ben adalet olmayan her şeye çok sinirleniyorum. 

Karşımdakinin kim olduğu önemli değil ben sadece o iyilik melekleri ben “ Fedakar insanım “ diyenlerden olamıyorum. Elbette eşit oranda olmaz hiçbir şey fakat bir tarafın beş kilogram yüklendiği yerde diğer tarafta 100 gram dahi olmamasına üzülmek yerine bende aradaki 4900 gramlık farkı tamamlamak isteği oluşuyor . İşte burada bütün olaylar patlıyor. Karşınızdaki alışmış ya hep 4900 gram almaya siz en azından yarı yarıya olsun dediğinizde size saldırıyor . Ben sana 100 gram verdim ya diye . Sizin onu tamamlamak ya da sadece mutlu olduğunuz bir kaç küçük an için ödediğiniz 4900 lük limiti de bana ver diyor .

İşte bu yüzden ki insan insandan soğuyor uzaklaşıyor ve bir süre sonra “sen o çarkta olmayacaksın diye kendini uyarmakla ;amaaan onlara bir şey olmuyor bana da olmaz kafasında buluyor .

Telefonla olan yazılarda noktalama işaretleri o kadar saçma oluyor ki yazı mı yazıyoruz savaş mı yapıyoruz ?sinir oluyoruz. 

Yazının ana teması ; BENCİLLİK KÖTÜ BİR HUY 

Ana Fikri ; TEK TARAFLI OLAN HİÇ BİR İLİŞKİ YÜRÜMEZ 

SONUÇ; KARŞILIK ALMADIĞIN HİÇBİR İLİŞKİDE KENDİNİ KULLANDIRMA 

GÜN OLUYOR VE DEVRAN DÖNÜYOR

 Bugün on numara bir yazı çıkar duygular deryasından 

Niye diye sorarsanız dostlar 2023 Şubat ayında o hepinizin televizyonda izlediğiniz görüntülerde olan insanlar vardı ya hani işte onlardan bazıları benim ailemdi . Evleri darmadağın olan o depremi yaşayan insanlar benim kardeşlerim annem babamdı . O sabah okula gelişim , odamdaki kalorifer peteğinin önünde yere diz çöküşüp de kimseden haber alamayışımı anlatacak bir sözcük daha bulunamadı . Zorla defalarca aradıktan sonra kardeşime ulaştım onları ikna ettim izmire gelmeye. Yaşanan iki haftalık süreci hiç yazmayacağım çünkü o zaman yazmıştım. Deprem sonrası ben kardeşim ve ailesi babamla aylarca birlikte yaşadım. O sırada yeğenimle ayrı bir bağım oldu . Depremi yaşamış dünyanın en vakur en tatlı en kibar en kadirşinas çocuğu ile o zaman tanışmış oldum. Adı Yağız . Neyse aradan çok uzun zaman geçti. Bugün tatil için buraya geldiler ve Yağız benim göz yaşlarımı yine öyle bir akıttı . 

“Yağız geçen yılı hatırlıyor musun halacım “ dedim 

“ Hala ben seninle olan her şeyi hatırlıyorum, hiç bir şeyi unutmadım “ dedi 

Seninle içeceklerimizi alırdık balkonda sohbet ederdik 

Çok sıradan gelebilir size okurken ama bence çok değerli 

İnsan insana dardayken gerekli 

Yokken var olmalı kişi

Bugün yağız beni defalarca ağlattı 

Ben bir kere daha şunu dedim 

İyi olmak rahatlatıcı ve de huzur verici bir durum 

Bu yazıyı şu anda elli cır cır böceği iki yüz karınca sayısız ne olduğu belli olmayan sinek içinde egenin bir köyünde yazıyorum 

Peki sen nerede okuyorsun sevgili dostum 

Sen bugün ne öğrendin bu hayattan sen ne için iyi ki dedin …

HEMHAL OLDUK

 Sevgili okuyucu ,

Her nerede ne durumda okuyorsun acaba benim yazılarımı çok merak ediyorum. O kadar çok okunuyor ki yazdıklarım ben de kendimi bunu merak etmekten alıkoyamıyorum . Kimler, hangi halde ,nasıl bir durumda, ne hissederek okuyor acaba bu yazıları.

Mutlaka bir yerlerde bir anda hemhal oluyoruz ki açıp da acaba o da aynı şeyleri yaşıyor mu diye merak ediyor ve bakıyor demek insan. Bakalım aşağıda yazdıklarımı da yaşayan var mı aranızda.

        Geçen gün bir arkadaşım bana bir video attı. Videodaki kişi oturduğu yerde oturamıyor sürekli kalkıp bir yerleri silip temizliyor . Video akarken de şöyle bir yazı yazıyor üstünde “ Durduk yere kalkıp temizlik yapan insanlara karışmayın temizlediği etrafı değil karışık olan zihnidir “ diye. Son bir yıldır bende olan bu davranış bozukluğunu farkeden arkadaşım da bana atmış bunu . Çözdüm derdini diye :) Çünkü Ben de  sürekli bir yerleri siliyorum.

      Herşeyin yerli yerinde olduğu bir yaşam elbette süreklilik arz etmemektedir ancak bazen uzun süreli rutinler insana iyi hissettiriyor. Güvende hissetmek için buna ihtiyacımız var. Ben beni bildim bileli bunun için mücadele ediyorum. Rutin bir hayat için . Arada yakaladığım zamanlar oluyor ama uzun sürmüyor.Bir ay olmuyor ki hayatımda her şeyin aynı olduğu.Her hafta farklı bir gündemle bir kaos çözmek zorunda kalıyorum.Biri bitiyor bir diğeri başlıyor sorunların.İş,aile,sağlık,ekonomik sıkıntılar bazen dönerli olarak çıkıyor karşıma  bazen de aynı anda hepsi birden geliyor.İki gün üst üste dahi birbirinin aynı olduğu zamanlarım olmuyor.Bir anda herşey karışıyor  . Neyse ki artık toplamaya o kadar alışmışım ki hiç bocalamıyorum olan biten karşısında, en azından dışım her koşula göre şekil almayı öğrenmiş içim , ruhum ise her geçen gün biraz daha dingilik için yalvarıyor adeta. Bunu şuradan  anlıyorum bir kaç yıl öncesindeki gibi sese ve kalabalıklara tahammülüm kalmadı. Nerede bir sessizlik varsa oraya ulaşmaya çalışıyorum. Ben bunu elde etmekte zorlanıyorum. Siz nasılsınız , siz de kırk yaşlarınızda böyle oldunuz mu yoksa ben hala her yerde eğleniyorum diyenlerden misiniz.

Hasılı kelam evrensel olan bir çok şeyi yaşıyoruz eminim hepimiz ve okuyup ya da izleyene kadar en büyük derdin bizde olduğunu düşünüyoruz. Aslında hepimiz bir yerlerde bir şeyler ile mücadele ediyoruz.Sorunların sadece isimleri değişiyor belki de . 

Yani şu an her ne hissediyorsan emin ol ki mutlaka bir yerlerde aynı sınavları veren bir çok insan vardır.

YERSİZ BİR YER

 Hayat bence hiç de kısa değil. Aynı şeylerin tekrar tekrar yaşandığı upuzun bir sarmal makaraya sarılmış ip gibi dolaşıklıklar zinciri . Her seferinde düğümü açıyoruz olmadı ipi koparıyoruz .Yeniden  bağlamak için tekrar bir düğüm atmak gerekse de en azından bitti karışıklık ,tek bir küçük düğümden bir şey olmaz deyip devam ediyoruz . Sonra ne oluyor biliyor musunuz iğne ile kumaşa giren o ip düğüm yerinde tıkanıyor işte . O halde bir kere düğüm olduysa açılmıyorsa ip kesip yeniden tamir etmek için küçük de olsa düğüm atarsanız o ipten bir hayır gelmez. Ne yapmalı peki kör düğüm olan ipi kesmelisiniz , koparıp atmalısınız kör düğümleriyle . Elinizde kalan iplikle dikişe devam etmelisiniz . Ama işte ince iple detaylı ve güzel iş yapmaya çalışırken elbette yine dolaşıyor iplik. İşte hayat da böyle metrelerce uzun olan makaradaki ipliği dolaştırmadan, dolaşan yerlerini ise  kesip atmayı başararak en iyi dikişi dikmeye çalışmakla geçen uzun bir yolculuk. 

Yolun sonu ise makaradaki ip bitince geliyor . Çünkü insanoğlu düğümlerden kurtulunca zannediyor ki bir daha hiç karışmayacak o iplik . Bir hızla devam ediyor yoluna . Falan filan işte aslında tam da anlatmak istediğimi yazamadım çünkü öyle bir yerdeyim ki hem bedenen hem zihnen ; tam da nerdesin deseler yersizim derim. Uzun lafın kısası bazı insanların makaraları daha fazla düğüm olabiliyor ya tamir etmeye çalışıyor ya da kesiyoruz belki bir daha olmaz ümidiyle . 

Bugün her şey engel maalesef bu yazı bitemedi bu kadar olsun madem bu da …