GÜN OLUYOR VE DEVRAN DÖNÜYOR

 Bugün on numara bir yazı çıkar duygular deryasından 

Niye diye sorarsanız dostlar 2023 Şubat ayında o hepinizin televizyonda izlediğiniz görüntülerde olan insanlar vardı ya hani işte onlardan bazıları benim ailemdi . Evleri darmadağın olan o depremi yaşayan insanlar benim kardeşlerim annem babamdı . O sabah okula gelişim , odamdaki kalorifer peteğinin önünde yere diz çöküşüp de kimseden haber alamayışımı anlatacak bir sözcük daha bulunamadı . Zorla defalarca aradıktan sonra kardeşime ulaştım onları ikna ettim izmire gelmeye. Yaşanan iki haftalık süreci hiç yazmayacağım çünkü o zaman yazmıştım. Deprem sonrası ben kardeşim ve ailesi babamla aylarca birlikte yaşadım. O sırada yeğenimle ayrı bir bağım oldu . Depremi yaşamış dünyanın en vakur en tatlı en kibar en kadirşinas çocuğu ile o zaman tanışmış oldum. Adı Yağız . Neyse aradan çok uzun zaman geçti. Bugün tatil için buraya geldiler ve Yağız benim göz yaşlarımı yine öyle bir akıttı . 

“Yağız geçen yılı hatırlıyor musun halacım “ dedim 

“ Hala ben seninle olan her şeyi hatırlıyorum, hiç bir şeyi unutmadım “ dedi 

Seninle içeceklerimizi alırdık balkonda sohbet ederdik 

Çok sıradan gelebilir size okurken ama bence çok değerli 

İnsan insana dardayken gerekli 

Yokken var olmalı kişi

Bugün yağız beni defalarca ağlattı 

Ben bir kere daha şunu dedim 

İyi olmak rahatlatıcı ve de huzur verici bir durum 

Bu yazıyı şu anda elli cır cır böceği iki yüz karınca sayısız ne olduğu belli olmayan sinek içinde egenin bir köyünde yazıyorum 

Peki sen nerede okuyorsun sevgili dostum 

Sen bugün ne öğrendin bu hayattan sen ne için iyi ki dedin …