BIR NEFES BIR ARA

 Yavaş oldum. Sözümü tutuyorum. Bunu buraya yazarak tekrar ediyorum kendime ,kendimi iyi yaptığıma ikna ediyorum. 

Bir  haftadır her çalan telefonu açmıyorum . Her mesaja anında cevap yazmıyorum.  Yanımda konuşulan her soruna ben çözüm bulmak için paralamiyorum kendimi. Kendi sorumluluklarımdan da bazılarını yapmaya mecbur değilmişim meğer.  Kendi kendime ben sorumlu adletmisim kendimi meğer her işe. 

Arabayı yavaş kullanıyorum geç kalsam da birsey olmuyormuş,  hersey dört dörtlük nizamı olmayınca da ölünmüyormus . Bazı işler yarına ,öbür güne hatta haftaya da kalabilirmis.  Olduğu kadar . Bu kadar . Elimden gelen bu kadar daha fazlasını yapamıyorum diyorum.

Bir öğle arası molası.  Bir küçük ara vermek için de zaman yaratilabiliyormuş. 

Yazdığım bir yazıda bir an yaşıyorum

şimdi.  Denize bakıp kulaklıktan doksanlardan bir şarkı dinliyorum. Martıların kanatlarındaki tüyler titriyor denizin üstünde öylece durduklarinda ilk kez farkettim. Bir de balıklar ne atsam yiyor. https://youtu.be/IRQEmhs44r0

Hello Dünya

 

Tam dört gündür aynı koltukta yatıp duruyorum:) 

Durmayı biz bilmeyince bir kuvvet bizden büyük olan " Dur Yolcu " diyor. Hayatımın belli zamanlarında bunu yaşamışlığim olmasına rağmen insan evladı her şeyi unutuyor ya işte iyi ki o ilah var da bize hatırlatıyor bizi. Bizdeki bizi, özü. O zaman duruyorsunuz mecbur .

Her neyse neden açtım yayıncılık sayfamı aslında ben de bilmiyorum açtım işte yazasım geldi iki kelam laf. 

Hayırlı işlere vesile oldum bugün bu bir , sevdiğim insanlar geldi yanıma benim için bu iki , ayağa kalkabiliyorum a bu da üç.  Böyle bir mutlu hissettim kendimi ondan açtım sayfayı. 

Bunun dışında ben durdum ama dünya dönmeye devam etti günlerdir.  Herkes aynı yollardan aynı kosusturmalara devam etti. Bu da yine ve defalarca olduğu gibi gösterdi ki ;"Sen varsan Herşey Tamam Sen Yoksan Herşey Eksik" Bunu hep yıllarca başkaları için söyledik ya işte Kendimize demeliymişiz. 

Ben diyorum:) Gerçekten diyorum . Kimse dediğime inanmasa da artık öyle. Ben inanıyorum kendime önce Can. Keyfimdeyim.  Bir de ben olmayınca hiçbir şey olmadı.  Ne havaya uçtu binalar, ne de işler aksadı, ne seller aldı yolları ne de kıyametler koptu . Hiçbir şey olmadı.  Bensiz de gayet oldu. Ben yokum gari.  Varım aslında.  Yani varım ama yokum:) Yazının beden dili yok aslında olsa şu an bundan önceki son üç cümle eğer yüz yüze söylüyor olsaydım size hayli komik gelebilirdi.  Çünkü ben yazarken gülüyorum. O üç cümleyi söyle izah etsem daha anlaşılır olabilir.  

" Ben ben için Varım . Ama dünya için olması gerektiğinden fazlası için Yokum.

Oldu.  Ben buna inanmak istiyorum.  Yarın bana hatırlatması için alarm kurup okula gidicem . 

Çok sohbet bir yazı oldu . Günlerdir konuşmadığım için şişmişim:) 

İyi Günler Dünya. 

ŞIMDI OKULLU OLDUK

 SIFIR ALMAK 

Rusyada en yüksek not 5 iken, bir cocuk boş kağıt verse bile alabileceği en düşük not 2imis . Bu uygulamadan yeni haberdar olan birisi şaşkınlıkla Moskova Üniversitesi’nden Dr.  Theoder Medraev’e sormuş;

")Boş kağıt veren bir öğrenciye neden 0 yerine 2 veriyoruz , niye öğrencilere adil davranmıyoruz "diye .

Madraev bu  soruyu;

" Her sabah 7 de , soğuk havalarda bile kalkıp okula gelen , tüm dersleri takip eden, toplu taşıma ile sınava saatinde yetişen ve soruları cevaplayamasa bile en azından sınava giren ve başka bir hayat yaşayabilecekken okumayı seçen birine nasıl 0 verebiliriz . Biz sadece sorunun cevabını bilmiyor diye hiçbir öğrenciye  0 veremeyiz . En azından insan olduğu ve denediği için o öğrencilere de saygı göstermeliyiz " diye cevaplamış.

Düşündüm de, doğduğumuz andan beri küçüklü büyüklü ne kadar çok farklı farklı sınavlarla karşı karşıya kaldığımızı, aldığımız 0lar nedeniyle nelerden vazgeçtiğimizi ve bu vazgeçişler nedeniyle asla keşfedilmeyen potansiyellerimizi...

Düşününce paylaşmak istedim,  yıkmanın en kolay iş olduğunu, asıl zor olanın yapıcı yaklaşarak, ilmek ilmek yol almak olduğunu. Hakkınız yense bile, 0 alsanız da hayatın önünüze getirdiği sınavlarınızda bilin ki asıl hakkettiğiniz notunuzun en az 2 olduğunu. 

Bir sınavda başarısız da olsanız, deniyor olmak bile başarı değil midir? Alıntı

2022-2023 Eğitim Öğretim Yılımız Hayırlı Olsun. 

Kendini  , misyonunu bilen , hedefi kalpler yürekler olan tüm Arkadaşlarıma selamlar .

Benim için ise  öğrenci olarak 38. Öğretmen olarak 19. Yılım maceraya hazir miyiz demeden başlıyor ... Çünkü bu yıl macera yok.  Sadece normal rutin okul yili olacak bu yıl.  Söz. Sadece akademik ,sessiz sedasız gidiş gelişler o kadar. 

DENGEDE MISINIZ SIZ

 Denge .

Denge .... Son yıllarda çok duyuyoruz degil mi. Spirütüel yayınlar, videolar , sunular ,sohbetler . 

"Dengede kalın" "Dengede durun" "Dengeli olun" Herseyden uzaklasalim,  işte inzivada olalım. 

Nedir Denge . Sorunsuzluk hali mi. Başım ağrımasın,  dişim çürümesin, maaşım gününde yatsın, çocuğumun en iyi okulda okusun , her istediğim hemencecik ulaşılabilir olsun ... Bu mu Denge. Hiçbir sorun çıkmasın, sen beni sev , ben seni seveyim , kuşlar uçsun ben de martılara ekmek atayim Bu mu Denge . 

Ölü olmak gibi birsey Dengede olmak bence.

Hayat devam ettiği sürece Dengede kalma hali diye bir hal yok bana göre.  Ben yıllardır kendimi hep dengesiz diye adlandirdim halbuki bence Denge aktif ve dinamik olma hali.

Gerçek hayatta dengeli olan  tüm sistemlerin hepsinin içinde dengeyi sağlamak için bir hareket olmalıdır. Bir teraziyi düşünün dengeye gelene kadar bir titreşimdedir. Anlık bir hareketle kefede olan sarsıntıyı dengelemek için hareket eder. Bilirsiniz işte durma haline gelene kadar ki süreçtir bence Denge durumu.

 Gerçek hayat gürültülüdür.  Sürekli bir hareket vardır ve siz ona uyum saglayabildiginiz sürece Dengedesiniz.  Sarkacı düşünün o halde Dengede kalabilmesi için mutlaka iki tarafta bir hareket olur ki o durma haline ulaşabilmesi için. İşte bana göre de denge hep aynı olmaktan ziyade karşılaşılan sorunları işlevselliğe çevirebilme yeteneğidir.

 

Yaşam benim beklentilerime uygun gitsin Oh ne güzel o durumda herkes dengededir.  Halbuki her zaman herseyin değiştiği dünya gezegeninde aralardaki seçenekleri degerlendirebilmek,  yeni bozucu etkilere karşı yapımı başarabilmek,  uyum sağlayabilmektedir Dengede kalmak

Tüm bu yazdıklarımı düşününce de Bence ben Dengesiz değilmişim:) Bilakis Denge bulma , dengeyi koruma konusunda uzmanmışım.

Dengeye sahip olmak için de odenmesi gereken bir bedel olmalı. Örneğin bir köprü yapacaksın o betonu dikmen için bir şekilde doğayı değiştirmelisin onun gibi düşünün.  İşte Denge yaptığın her davranışın ,söylediğin her sözün, yazdığın her bir sözün bedeline değecek olduğunu bilebilme hali.

DENGE aslında  benim eskiden düşündüğüm gibi her şeyin aynı olma hali değilmiş meğer. 

Tüm bombardımana rağmen ayakta durmayı becerebilme hali Denge . Şu an korkacak bir şey var mı? O halde önümüzdeki maçlara bakalım hali Denge.

Demek ben çok Dengeliyim.

ÇEKİRGE ÜÇÜNCÜYÜ SIÇRADI

 

Her doğum günümün akşamı Yarın geri kalan hayatımın ilk günü, işte bundan sonra şunu yapicam ,bunu yapmayacağım bilmem ne kendime sayıklarım. Amma ve lakin hep de o yapmam dediklerimi yapar , yapacağım dediklerimi de yapmam. Bu kırk yıldır böyle olmuştur.  Çünkü istikrar ve aynı olmak benim fıtratımda yok ben artık kendini tanımış bir insan olarak bunu biliyorum. Kendimi böyle kabul edeli rahat ettim . Dövüsmüyorum kendimle. Pınar sen busun gel gitlerle dolu,  dakikası dakikasına uymayan, bugünün doğrusu senin için yarının yanlışı olabilir diye kabul edeli bir kaç yıl oldu.  Şimdi ilk cümleye dönün. Okudunuz mu. İşte her doğum günümde yazdığım, söylediğim o söz vardı ya. Hep boşmuş.  Niye ? Çünkü vallahi dün başıma öyle bir şey geldi. Bildiğiniz üçüncü kez ölümden döndüm.  İlk ikisinde küçüktüm yazmıştım daha önce ama aklımın erdiği zamanda ilk kez yaşadım böyle bir durum. 

İlk defa bayıldım ben . Hep merak ederdim ya insan nasıl yani bayılır. Nasıl yani bilinci gider.

Dün sabah ben bayılmışım. Yere düşmüşüm.  Çenem mermerin sivri yerine gelmiş.  Benim Güzel canım kızım beni yerde ceset gibi yatarken bulmuş o ayılttı.  Elimi tutup kaldırdı onu hatırlıyorum.  Sonra bana sarıldı.  Kanlar içinde olan yastık çarşafla farkettim ki çenem delinmiş. Oyuk olmuş . Sonra ölü gibi uyudum. Hastane , tahlil ,serum ,iğne vs.... Bugün idrak ettim başıma geleni . Kendime o kadar çok yuklenmisim , o kadar yormusum ki beni. Vücudum, ruhum kendini kilitlemek ben yokum demek istemiş.  

Bugün işte gerçek anlamda kendime dedim " Pınar Bugün geri kalan hayatının ilk günü " 

Dün cenen değil kafan o betona cakilsaydi , beyin kanamasi gecirseydin  ya da belki o an kalp krizi geçirdin ya tık diye kalbin dursaydı ne olurdu. Kimseye bir şey olmazdı kızımdan başka.  Sadece o ve ben gitmiş olurduk. Geri kalan herkes ,hersey devam ederdi.

O halde aklıma tek bir cümle geldi. Kendine bu kadar neden yukledin. 

Bırak. . . 

Herkesi ve herseyi bırak  

Sade ve sadece kendine bak. 

Ya yazarken bile ben inanmıyorum. 

Ama bugün gayret ettim buna rahat olmaya .

Belki yaparım bundan sonra öyle 

Çünkü bu çekirgenin üçüncü sıcrayışı oldu Pino:) 

Ye ,iç, keyfine bak.  

Hersey olduğu kadar .

Yağmur Yoktu

 Bu cuma çok sıcak ve bunalticiydi uzunkuyu .

Ne bir damla yağmur ne de bir rüzgar esintisi vardı. 

Basık, kapalı, sıcak, belirsiz , zamanlı bir havaydı. 

Yani hava tertemiz değildi. 

Yer yerindeydi.

Sesler dolu bir sürü her türden ama net bir sözcük,  net bir cümle, net bir ses yok bugünden bu haftadan kalan aklımda. 

Sadece uğultular , görüntüler,  klavyeler ,gelenler ,gidenler ,arayanlar ,soranlar,dert anlatmalar.... Ama sorarsanız ne yaşandı ne duyuldu " Hiç " .

İşte böyle bir cumaydi bugün her cuma olduğu gibi bir cuma günü. Hem de öyle bir cumaydi  geçen cuma olmadığı gibi . Çünkü yağmur yoktu. Rüzgar esmedi. Duyulmadı ne bir ses ne bir hoş seda . Gürültü dolu, yüzeyde dolaşılan bir gündü işte.