Çoook Basit Küçük Hayat

 Uzun zamandır bu kadar iyi hissetmiyorum desem daha doğrusu bu yanlış bir terim oldu, uzun zamandır hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi. Belki yıllardır tam olarak kaç yıl oldu bilmiyorum ama en az sekiz dokuz yıl önce böyleydi herşey.

Nasıl desem nereden başlasam bilemiyorum ki ama özlemişim ben bu hissi.

Herşey yerli yerinde.

Herşey belirli.

Bu bana göre değil galiba... O zamanlar ben bunun ne denli kıymetli olduğunu bilmemiştim ve kaybetmiştim ama şu an biliyorum. Değerini biliyorum bilmeye çalışıyorum.

"Rutinnnn ", sen ne güzel bir kelimesin...

Bunu ancak kaybedenler bilir. Hayatınızın rutin olması kadar güzel bir şey olmadığını o rutini kaybedenler bilir. Ben bunu tekrar kazanmak için çok şey kaybettim. Ama kazandım. Herşeyi tekrar rutine bağladım. Yıllarımı, duygularımı, umutlarımı, sağlığımı aldı ama yaptım başardım. Kaybettiklerimi bir şans olarak verdi bana tekrar aynı yerde hayat bana. Simyacı kitabını en az dört kez okumuştum o zamanlar anlamamışım adam o kadar yer macera gezerken hazinenin başaldığı yerde olduğunu öğrendiği andaki durumdayım desem çok mu komik olur. O kadar şey geldi başıma şimdi urlada tekrar aynı olmak meğer ben boşuna geçirmişim onca yılı noldu şu an o urladan ayrıldığım günlerdeki Pınara döndüğüm için seviniyor olmam nasıl bir ironi.

Ben urlada görev yaparken 2008 yıllarında ne yapıyorsam yine aynı saatte aynı şeyi yapıyorum ve bunun bana iyi hissettiriyor olması yirmi ile kırk yaş arasında geçen onca şeyin bir anda yok olması ne saçma bir durum. Yani o kadar olay o duygu o kadar keder hüzün mutluluk boşuna mıydı madem başladığımız yere dönecektik e niye gittik. Gitmeseydik o zaman biz biz olmaz mıydık. Belki de bazı şeylerin kıymetini bilmek için gitmeliydik. İyi ki gittik gördük hissettik yaşadık ve şimdi hayatta neyin ne kadar önemli olduğunu anlamamız için bir şans daha verdi mi bu hayat bize. Valla simyacı gibi bir kitap yazsam ben bu urladan tekrar urlada kendimi bulma yolculuğumda yeridir.

Netice olarak ben iyiyim öğrendim artık kimin nerde ne kadar olduğunu kimin bana ne kadar değer verdiğini benim değerimin de kimi hakkettiğini. Boşuna geçmiş onca yıl demeyeyim de keşke hiç burdan çıkmadan anlasaymışım tüm bunları. Şimdi biliyorum aslonlanın ne olduğunu.

Seviyoruumm ve beni sevenle beraberim kızım işim evim yemeğim bu kadar yetermiş meğer bunun kıymetini bilerek devam ediyorum.

Şu fotoğraf bile eski ben. 

Yıllar önceki ben. 

Sanki bu kadar aldatılmamış bu kadar riya görmemiş bu kadar yok sayılmamış tıpkı ilk atandığım yıllardaki bakışım.