ÖZÜR DILIYORUZ

KENDİMDEN ÖZÜR diliyorum...
Yaşadığım süre boyunca hep MERHAMETİMİN
 arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada
 BIRAKTIM.
Kimseden bir şey BEKLEMEDİM, doğrusu
 bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı
yaşayamadıklarımı İÇİMDE sakladım, SUSTUM
 bastırdım olsun dedim İNSANLIK bende kalsın.

 Verdim, hep VERDİM karşılığını alıp alamadığıma
 BAKMADAN, aslında güçlü olmak değildi istediğim,
 ama olmak ZORUNDAYDIM ve oldum......

Kendimi hep ERTELEDİM. Kimsenin beni
 anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana
 verilmiş KUTSAL bir görev olarak gördüm.

Herkesi mutlu etmek zorundayım ZANNETTİM.

 Benimde mutlu olmam gerektiğini UNUTMUŞUM.. Görevim
 neyse en iyisini yapmalıydım ki VİCDANIM rahat
 etmeliydi.

Birilerinin de bana karşı GÖREVLERİ
olduğunu hiçe saymışım oysa...

 NE YAZIK Kİ; Karşımdakilerin EKSİKLERİNİ
tamamlamaya çalışırken, onların HATALARINI
 görmeye vaktim kalmamış SANKİ.
Beni ÜZMELERİNE
 bakmadan, karşılığında ne ALDIĞIMA ne hissettiğime
 ALDIRIŞ etmeden hep VERDİM..

Kendimi nasılda UNUTMUŞUM.. unutturmuşlar
 aslında.
 PARAMPARÇA olmuş KALBİME, doğruları
söylemeye çalışan BEYNİME, mutsuz YÜZÜME
 hep SUS dedim. Sen SUS.. Kendime HAKSIZLIK ettim,
 kimseye etmediğim kadar.

 Kendime Geldiğimde ise YORGUN, yılgın, bitkin bir
 köşede saklanıp ağlayan ÇOCUK olarak buldum. Ve
 ona elimi uzattım diyebildiğim tek şey " GEÇTİ ", bir
 daha seni kimse ÜZEMEYECEK.

 Şimdi senden ÖZÜR
 diliyorum.

 Seni bu kadar HİÇE saydığım için,
 insanların seni bu kadar ÜZMELERİNE müsade
 ettiğim için, seni hiç bir zaman DİNLEMEDİĞİM için,
 üzerine bu kadar SORUMLULUK yüklediğim için,
 hakkın olan bütün duyguları sana YAŞATAMADIĞIM
 için...

 Şimdi tekrar SÖYLÜYORUM.
 İNSANLIĞIMDAN, KALBİMDEN, DUYGULARIMDAN,
 ÇOCUKLUĞUMDAN, HİSLERİMDEN çok ÖZÜR
 diliyorum... !

_____ALINTI____