Yazmak hayattan alınan intikamdir demiş bir yazar.
Ya da soylenemeyenlerin dilidir.
Ya da susulanlarin nefesi.
Yazmak durmak soluklanmak bana göre... Tam tersi de olabilir durani durdurmamak yani.
İçinin dıştan gorunebilmesine olanak sağlamak belki de... Yazmasan bilinmeyecek olanı kelimelerle orataya dökmek. Yazmak cesaret aslında. Ki bu herkeste yok. Göze alabilmek. Kendini ortaya koymayı göze alabilmek yazmak. Sonuçlarına da katlanabilmek. Ve de karşılıksız. Yani yazarken bir cevap beklemiyorsun. Sadece yaziyorsun.. Hani " Ben onu dedim o da bunu dedi " diye bişey yok yazarken. Sadece kendinle olduğun bir dünya... Ceviz gibi düşünün... Ağaçta yeşil yuvarlak bir şey..Topladiniz içinden çıkan kahverengi bir kabuk. Onu kirdiniz içinden başka bişey çıkıyor kabuklarını siyirdiniz ışte o zaman gerçek yenilecek ceviz. Işte yazmadan dıştan görünen yeşilsiniz, belki toplamaya uşenmeyenler bilebilir içinizdeki tadı. Ama yazinca siz kendiniz bütün kabugunuzu sıyırıp koyuyorsunuz ortaya. Ben aslında buyum diye. Tüm bunlara rağmen tabiki yine de bilen biliyor sizi.
Yazmak...
Aslında yazmak çok çok başka bir deneyim. Aslında bir lütuf anlayana.
Sadece ve sade kendiniz için dahi kalemi kağıdı elinize alıp yazıp okuduklariniz kendi sesinizle hayatınıza geliyor aslında. Yazarak somutlastirip evrene yolladiginiz herşey tekrar size dönüyor aslında. Ben buna inaniyorum. Yazının gücüne inanıyorum. Yazıp yazıp okuduğum tekrar tekrar okuduğum herşey oldu. Ya da yazarak hesaplaştiklarim bitirdiklerim oldu. Bence denemelisiniz.
Tüm iletişim araçlarını kapatıp, sadece kendinizle kalabildiginiz bir zaman yaratıp, tüm herşeyi aklınıza gelen herşeyi yazın... Kizdiklariniza saydirdiginiz, vazgectiklerinizi bıraktığınız kelimeleri kağıda dökün... Sayfalarca yazın. Sonra okuyun onu isterseniz defalarca okuyun. Herkesle hesaplaşın o kagitta sonra yakın onu ve lavoboda yanışını izleyin, suyla aksın gitsin. O kadar rahatlayacaksınız ki...
Başka bir gün de olmasını istediklerinizi yazın... Herşeyi yazın merak etmeyin sizden başkası görmeyecek. Her gece uyumadan önce okuyun o yazdiklarinizi. En az yirmi bir gün okuyun o kağıdı... Tüm o yazdiklarinizin hayatınıza geldiğini göreceksiniz...
Yazı ışte bence böyle büyülü birşey... Söz uçar yazı kalır boşuna dememiş atalarımız... Yazarken rahatlayacaksınız ki . Yazarken bitireceksiniz. Yazarken vazgececeksiniz. Yazarken affedeceksiniz. Ağlayacak. Gülecek sahip olacaksınız. Konuşmak atıp tutmak kolaydır da bunu yazabilmektir güç olan.
Benim bu gece için son sözüm bu yazıyı okuyan herkes bu gece uyumadan kalemi kağıdı alsın ve aklına ilk gelen ne varsa iki cümle de olsa yazsın 🙋😉
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder