Hayat bence hiç de kısa değil. Aynı şeylerin tekrar tekrar yaşandığı upuzun bir sarmal makaraya sarılmış ip gibi dolaşıklıklar zinciri . Her seferinde düğümü açıyoruz olmadı ipi koparıyoruz .Yeniden bağlamak için tekrar bir düğüm atmak gerekse de en azından bitti karışıklık ,tek bir küçük düğümden bir şey olmaz deyip devam ediyoruz . Sonra ne oluyor biliyor musunuz iğne ile kumaşa giren o ip düğüm yerinde tıkanıyor işte . O halde bir kere düğüm olduysa açılmıyorsa ip kesip yeniden tamir etmek için küçük de olsa düğüm atarsanız o ipten bir hayır gelmez. Ne yapmalı peki kör düğüm olan ipi kesmelisiniz , koparıp atmalısınız kör düğümleriyle . Elinizde kalan iplikle dikişe devam etmelisiniz . Ama işte ince iple detaylı ve güzel iş yapmaya çalışırken elbette yine dolaşıyor iplik. İşte hayat da böyle metrelerce uzun olan makaradaki ipliği dolaştırmadan, dolaşan yerlerini ise kesip atmayı başararak en iyi dikişi dikmeye çalışmakla geçen uzun bir yolculuk.
Yolun sonu ise makaradaki ip bitince geliyor . Çünkü insanoğlu düğümlerden kurtulunca zannediyor ki bir daha hiç karışmayacak o iplik . Bir hızla devam ediyor yoluna . Falan filan işte aslında tam da anlatmak istediğimi yazamadım çünkü öyle bir yerdeyim ki hem bedenen hem zihnen ; tam da nerdesin deseler yersizim derim. Uzun lafın kısası bazı insanların makaraları daha fazla düğüm olabiliyor ya tamir etmeye çalışıyor ya da kesiyoruz belki bir daha olmaz ümidiyle .
Bugün her şey engel maalesef bu yazı bitemedi bu kadar olsun madem bu da …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder