ÖFKELİYİM DELİRCEM

 Öfke gibi bir duygu var bir yerlerde bizim hissetmeye hiç hakkımız olmayan .

Çünkü biz öfkelensek de belli etmemesi gereken çocuklardık 

Ama artık büyüdük değil mi 

Öfke de tıpkı heyecan gibi bir duygu ve bunu hissetmek de normal olmalı

Şöyle ki on bir yıllık öğretmenlik hayatımda her “Duygularımı İfade Ediyorum “ konusunu işlerken bu öfke denen duygu hem görsellerde hem de cümlelerimizde varken ; insanın bunu yaşayamaması :Çocuklara bunu yapın derken kendinin hissedememesi ne kadar da ironik ne kadar da acınası değil mi. 

Şu an o kadar öfkeliyim o kadar kızgınım ki böyle ne var ne yok kırmak dökmek çığlık çığlığa bağırmak istiyorum. Sesimi kendim bile hiç duymadım ben bağırırken çünkü ben hiç bağırmam. Öfke nöbetlerim olmadı hiç benim . Ya da böyle deli deli hareketlerim , sesimi yükseltmem olmadı hiç . Ben hep sessiz taraftım. Hep karşı tarafın öfke patlamalarına şahit oldum. Bunu izlerken de öylece bakan taraftım ben. Donup bakan taraf. Hep birileri kızdı hep onların çıldırmaları oldu . Sustum izledim…İzledim ve Sustum . Çünkü ne yapayım o da öyle biri dedim hep. 

Amaaaa şu an çok öfkeliyim çok sinirliyim çok kızgınım. 

Ben şu an öyle bir her şeyi parçalayasım var ki 

Öyle bir artık doldum nefret ettim ki herkesten bence sıra sonunda bana geldi … Kendini deliye vurma sırası . 

Hele ben de yapayım bir . 

Biraz da başkaları beni idare etsin mesela 

Bir kez de benim için desinler ay öfke patlaması yaşadı falan zırvaları ….

Benim gençliğimi hatta ve hatta 30lu yaşalarımı bilen biri için her ne kadar bir taraftan yazık bu kıza bir taraftan da aha bu da delirdi denilse de bir kere de ben bir deliye vurayım yahu 

Şimdi camdan ne var ne yoksa atayım da uslu kız Pınarı bile manyak yaptınız desinler 

Ben bence yıllar önce yapmalıydım çıldırmaları böylece herkes de her yaptığını ölçer biçerdi.