UNUTTUM

 Birileri "Akışa Bırak "derken başka birileri de ne istiyorsan bu hayatta "Dillendir " İmgele isteğini " zorla oldurmaya diyor. 

Hangisini yaparsak mutlu hissedeceğiz. 

Hangisini yaparsak olur her şey doğru. 

Hiçbir şey yapmadan akışta kalıp kendi hayatımızı izlemeli miyiz dışarıdan yoksa " Bu böyle olmaz " diyerek canlandırmaydı ,ritüeldi bilmem neydi onları mı yapmalıyız. 

Akışa Bırakmak mı gerek her şeyi ama ya akışına bırakınca akıntı olmadık bir yere sürüklerse bizi. O zaman demez miyiz keşke zamanında akışı değiştirmek için çabalasaydım. 

O kadar çok uyaran var ki. O kadar çok her iki bakış açısı için çalışma var ki. Bilgi karmaşası mi desek bu duruma yoksa kendi kendimize yetemeyip sosyal medya postlarıyla mi ne yapacağımızı bilmeliyiz.

 Bana sorarsanız ben hep olsun diye kendimi zorladığım şeylerden sonrasında zarar gördüm.  Keşke dedim keşke o kadar ısrar etmeseydim.  Keşke bu kadar hayatla inatlaşmasaydım. Bir şeyin olması için yeteri miktarda üzerimize düşeni yaptıktan sonra kenarda beklemek gerek diye düşünüyorum.  Ama bunu yaparken de çok zorlanıyorum.  Çünkü ben sabırsız, aceleci, belirsizlik sevmeyen biri olarak hiç bir şeyi zamana bırakamıyorum.  Sonuçları belki zamanla olumlu olabilecek bir duruma müdahale edip o an belirlemeye çalışıyorum.  Süreçten çok sıkılıyorum çünkü ben sonuçcuyum.  Sonuç nedir ona bakıyorum hep. Bunu yaparak da sürecin olumlu taraflarını belki de hep kaçırıyorum.  Her geçen yıl yaşla birlikte bu biraz azalsa da hala aynıyım hala aynı akışla pençeleşmeye devam ediyorum. Ama yine olacak olan oluyor. Bu kez değiştiremiyorum akışı boşa kürek çekiyorum bu kez. Değiştiremedikce de öfkem , hırsım daha da yükseliyor.  

Kendime kızıyorum neden bu kez olmuyor diye 

Hayata kızıyorum neden hep aynı şeylerle sınanıyorum diye 

Bu kızgınlık da AN 'ın tadını çıkarmama engel olmuyor. Bu kızgınlık yüzünden günden zevk alamıyorum.  Bu zevk alamamak o kadar uzun sürmüş ki artık zevk aldığım bir şey kalmaz olmuş 

Sevgili okurlar zevk neydi 

Güzel zaman neydi.

Gülmek neydi 

Haz neydi.

Ben unuttum