Kendimi nasıl hissediyorum biliyor musunuz...
Komadaymışım sanki ,uyutulmusum uzun bir süre işte o komadan yeniden hayata dönmüş gibi.
Her bir dakikayı ,her bir anı önce şükürle sonra da doya doya yaşıyorum. Bir de inanamıyorum. Rüya mı acaba diyorum . Deli gibi bir işkence görüp, karanlık odalarda kalıp güneşi ilk gördüğünüz anı canlandırabilir misiniz gözünüzde. Mavi gökyüzünün görüntüsünü, iyotun kokusunu, yağmurun teninize değişini yıllardır hiç yaşamadıginizi bir düşünün ve sonra tüm bunlarla karşılaştığınızdaki sizi hayal edin İşte Öyle Bir Şey. Uyumak dahi istemiyorsunuz bu anları kaçırmamak için.
Önceden çok sıradan olan hersey aslında ne kadar da kiymetliymiş meğer. Bir o yana bir bu yana koşasım var meradaki koyunlar gibi hop hop:) Sokaklarda şarkı söyleyesim var en çok da . Bir de en çok ne istiyorum biliyor musunuz Güneşin Doğuşunu izlemek. Kaç yaz ,kaç bahar ,kaç ay, kaç gün geçti acaba bilemiyorum ben yokken. Hala da dışarıda olduğumu idrak edemedim henüz sanırım zaman alacak ama çok da acelem yok çok tadına varıyorum...
Hayat kendi hayatımızın kıymetini bilmemiz için bazen bize sahip olduklarımızı kaybettirir bu olur buna alışığız fakat çok uzun sürünce çok fena törpülenip , çok aşırı değişerek cikilıyormus kayiplardan. Sonra tık ,hiç beklenmedik bir zamanda sunuluyor hediyen . Bakalım dersini almişmısın diye bir deneme mi acaba bu diye düşünüp tekrar tekrar kendine söz veriyorsun bir daha tövbe diye.
Muhtemelen benim dışımda kimsenin hiçbir şey anlamadığı bir yazı oldu bu yazı ama ben gerçekten çok anladım her bir nefesimin kıymetini.
Bugün için bir son söz söylesim var ;
Çok Şükür Yarabbim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder