Yazmak kadar iyi hissettiren bir şey varmıdır ki... Her insan için iyi hissettiren eylem farklıdır elbette ama yazmak duyguların sözcüklerle örtüşmesi soyut olanın somutlaştırılması görünmeyeni göstermek gibi adeta. Hayali olanı resmetmek gibi. Yoktan var etmek gibi. Zihnin ortaya dökülüp cevap bulması gibi sorulara. Bir ürün çıkarmak gibi ortaya. Yaratmanın verdiği haz... İşte bana en iyi gelen bu, bu dünyada. Üretmek, ürün, senden içinden çıkan sesin duyulması yayılması dünyaya ve yazarken içinde oluşan bir rahatlama hissi. Normal olmadığının bir kanıtı aslına bakarsanız yazmak. Farklı olduğunun kabulü, farklılığını pozitive etmek aslında yazmak, farklılığını normalleştirmek. "Farklıyım evet ama bak bu nedenlerden" diye içten içe geliştirilen bir savunma mekanizması bence. "Yaptım ama niye yaptım" bakın bundan dolayı diye hak verdirmek için kendine ifade etme fırsatı yazmak. Çünkü konuşunca dinlenmiyorsunuz, konuşunca anlaşılmıyorsunuz ön yargılarla dolu zihinlere girmenin en basit en zararsız en direkt yoludur yazmak.
Ben yine başka bir şey yazmak için aldım klavyeyi nerelere gittin.
Allaha inanmanın, karmaya ve kendini akışa bırakmanın inanılmaz bir mucizesini yaşadım desem yine ve yeniden acaba ne düşünürsünüz. Çok mu megolaman, çok mu narsist biriyim diye kendime soruyorum sık sık ama ben iyiyim çok iyi niyetli olmamın hediyelerini aldığım da çok iyi mutlu hissediyorum. Paylaşasım geliyor ne yapayım. İçim içime sığmıyor adeta. Haykırasım bağırasım geliyor. Haksız olan herşeyin karşılığında çok daha fazla iyi bir şey geliyor başıma. Tanrı, evren, melekler, çocuklar, hayvanlar tüm dünya dahil beni seviyor gibi geliyor :) Komik değil mi ama öyle.
Yazacak çok uzun bir konu bu benim için ama insanlarda ben dahil okuma tahammülü azaldığı için kesiyorum.
Garip şeyler oluyor izliyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder