BELKİ ÜSTÜMÜZDEN BİR KUŞ GEÇER OLMAZ MI

https://youtu.be/72nGwgu3JDg 

Begüm ben seninle dünyayı dolaşmak 

Her tadı seninle tatmak 

Her kokuyu seninle içime çekmek istiyorum bilmiyorsun belki ama bil belki o ara üstümüzden bir kuş geçer 

KİMLİKLERDEN GİTMİŞ

"Şu zor anında ben vardım yanında" 

"Benim omzumda ağladın" 

"Her türlü kaprisi yaptın idare ettim seni" 

"Yemedin zorla yemek yedirdim sana" 

"Zorla uyudun başında bekledim senin" 

"Bağırdın çığlık attın saçmaladın alttan aldım" 

Diyen bir kişi olmamış hayatımda hep bunları başkaları için yapmışım. 

Benim derdimi dert edinen buna bir çözüm bulmaya çalışan, Pınar bak şöyle yaparız lütfen sakin ol üzülme diyen bir Allahın kulu olmamış ömrü hayatımda. 

Bense hep herkesin en acı anlarında en mutlu günlerinde en çıkılmaz işlerinde ilk aranan olmuşum ki hatta ve hatta benden hiçbir isteği olmadan sadece sesimi duymak hatırımı sormak için arayan dahi olmamış. Filozof bilmediğini bilendir demiş sokrates nasıl da doğru demiş ben hiçbir şey bilmezmişim beni filozof yaptı dünya canlılarının insan türü. 

 

Herkesin istediğini yaptığım zaman meğer iyiymişim ben. Dert dinlediğim zaman ya da onları güldürüp eğlendirdiğim kadar sürermiş arkadaşlığımız. Meğer en en yakınlarımız dahi onların beklentilerini yerine getirirsek varlarmış. 

Ben herkesi ve herşeyi geride bıraktım artık. Kimsenin istediği hiç bir şeyi yapmıyorum. Ne istiyorsam onu yiyorum onu giyiyorum tüm sosyal  kimliklerimden arındığım özümle buluştuğum zamanları çoğaltıyorum. Deniyorum en azından. 

İnsanların bencil sığ manipülatif yüzeysel merak odaklı saçma konuşmalarına maruz kalmaktansa sessiz iyi benle kalıyorum. Farklı ilginç olan benmişim gibi düşünmekten de vazgeçtim, sorun çıkaran insan yaftası yemektense asgari iletişim içinde olmak daha zararsız. 

İkinci kitabım için yarından itibaren yazılarımı toparlayacağım ben en çok çalışmayı seviyorum bunu öğrendim öğrenmeyi seviyorum hiçbir şey bilmediğimi düşünürsek en iyi gelecek şey bu bana. 

Neler OLUYOR BİZE

 Yazmak kadar iyi hissettiren bir şey varmıdır ki... Her insan için iyi hissettiren eylem farklıdır elbette ama yazmak duyguların sözcüklerle örtüşmesi soyut olanın somutlaştırılması görünmeyeni göstermek gibi adeta. Hayali olanı resmetmek gibi. Yoktan var etmek gibi. Zihnin ortaya dökülüp cevap bulması gibi sorulara. Bir ürün çıkarmak gibi ortaya. Yaratmanın verdiği haz... İşte bana en iyi gelen bu, bu dünyada. Üretmek, ürün, senden içinden çıkan sesin duyulması yayılması dünyaya ve yazarken içinde oluşan bir rahatlama hissi. Normal olmadığının bir kanıtı aslına bakarsanız yazmak. Farklı olduğunun kabulü, farklılığını pozitive etmek aslında yazmak, farklılığını normalleştirmek. "Farklıyım evet ama bak bu nedenlerden" diye içten içe geliştirilen bir savunma mekanizması bence. "Yaptım ama niye yaptım" bakın bundan dolayı diye hak verdirmek için kendine ifade etme fırsatı yazmak. Çünkü konuşunca dinlenmiyorsunuz, konuşunca anlaşılmıyorsunuz ön yargılarla dolu zihinlere girmenin en basit en zararsız en direkt yoludur yazmak.

Ben yine başka bir şey yazmak için aldım klavyeyi nerelere gittin.

Allaha inanmanın, karmaya ve kendini akışa bırakmanın inanılmaz bir mucizesini yaşadım desem yine ve yeniden acaba ne düşünürsünüz. Çok mu megolaman, çok mu narsist biriyim diye kendime soruyorum sık sık ama ben iyiyim çok iyi niyetli olmamın hediyelerini aldığım da çok iyi mutlu hissediyorum. Paylaşasım geliyor ne yapayım. İçim içime sığmıyor adeta. Haykırasım bağırasım geliyor. Haksız olan herşeyin karşılığında çok daha fazla iyi bir şey geliyor başıma. Tanrı, evren, melekler, çocuklar, hayvanlar tüm dünya dahil beni seviyor gibi geliyor :) Komik değil mi ama öyle.

Yazacak çok uzun bir konu bu benim için ama insanlarda ben dahil okuma tahammülü azaldığı için kesiyorum.

Garip şeyler oluyor izliyorum