Küçücük çocuktum ben babam Kırıkhansporun kaptanıydı. Herkes tanırdı, bir sezonda en çok gol atan meşhur bir futbolcuydu. Beni maçlara götürürdü. Takımın maskotuydum.
Kirikhanda beni herkes tanırdı. Bebekligimi, cocuklugumu bilir herkes. Kırıkhan 'ın tek çocuk kıyafet mağazası Şahin Bebe mağazaya getirdiği her kıyafetten birer takım hediye eder Bana, beni giydirip stüdyoda fotoğraflarımı çektirip mağazanın vitrininde sergiletirdi.
Kıyafet sponsorum vardı bildiğiniz küçükken benim. Üç buçuk yaşında anaokuluna başladım, kız meslek lisesinin anasınıfına gittim bir yıl önce orda elden ele kucaktan kucağa sevildim. Tontiktim. Doğum günümde pastam ve Kıyafetlerimi Murat Giyim göndermişti, saçlarımı Yusuf Kuaför yapmıştı 😀 Düğün gibi kutlanmıştı sınıfta doğum günüm. Ikinci yıl 4 buçuk yaşında YIBO'nun anasınıfına gittim, teyzem orda hemşireydi, öğretmenim Mürüvvet Kıt 'dı. Beni bütün YIBO öğretmenleri elden ele çok severdim. Ama en çok öğretmenim öpücük delisi ederdi beni 😀 Sonra 5 buçuk yaşında ilkokula gittim ilk dönem kayıtsız gittim küçüğüm diye öylesine takılsın diye göndermişlerdi ,bıkar nasıl olsa diye ama herkesten önce okudum ,yazdim. Öğretmenim beni o kadar çok seviyordu ki bırakmadı. Kaydım yapıldı. Kıyafet, kuaför, hediyeler hep sponsorluydu, fotoğrafçıların vitrininde benim fotoğraflarımı asarlardi. Bu böyle devam etti. Arada olan biten daha o kadar ayrıntı var ki. Yani o kadar çok sevildim ki ben. Sevgiden beslenmeye alışmış bir ruhla büyüdüm. Herşeyim hep çok fazla olduğu için hiçbir şeye de özenip keşke benim de şuyum olsaydı demedim hicbir zaman. Herşey herkesten önce hep bende olduğu için de bunun bir fazlalık olduğunu düşünmedim yani kanıksanmış bir durum. Hep istenen, sevilen, sayılan, doymuş, görmüş, yaşamış, bir değil üçe sahip olmuş olarak büyüdüm. Kimsenin hicbir şeyinde gözüm olmadi çünkü ben sahip olduğum herşeyin en güzelinin bende olduğuna önce kendim inanmışımdir, sonra da çevrem inanmıştır buna.
Neden bunları anlattım. Son iki haftadır yine aynı duygulari yaşadım siz sevdiklerim sayesinde . Çok seviliyorum. Bunun verdiği mutluluk bana cocuklugumu hatırlattı. Öz 'ü hissettim kendimde , kalbim nefes aldı sanki. Kucaklaştım, tebrikler aldım, sevgileri hissettim,pastalar üfledim, güldüm çokça, duygulandım, göz yaşlarım aktı bazen mahçupluktan. Bunun yani sıra hasetlikler olmadi mi oldu tabi ki onları da gördüm. Sahteymiş dediklerim de oldu mu evet o da oldu. Ya da günlük insanlarmış meğersem işleri bitene kadar varlarmış dediklerimiz de oldu.
Yani insan sadece kötü günde görmüyor gerçek kalpleri bazen iyi gününde de görüyor "Birinin güzel bir duygusunu tebrik etmekten aciz" 'ARKADAŞLARI(!)
Ama bunlar azınlıkta bende ,az varlardı şimdi yoklar artık.
Temizlik her an oluyor.
Sildik geçtik.
Ben şimdi Beni Seven herkese bir daha teşekkür ederek
BEN SIZI DAHA ÇOK SEVIYORUM demek istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder