MERHABA

Neredeyse iki ay geçmiş

Hiç bu kadar ara vermemiştim yazmaya.

Ne kadar gitmişim kendimden , ne kadar uzaklaşmışım, ne kadar düzleşmişim.... Ne kadar aynı olmuşum.  O kadar özlemişim ki bu sayfayı.  Ama öyle bir yoğunluk  , öyle bir dünya işleri, öyle bir yüzeyde olmak ki zorlaniyorum derine inmeye.
Zamanın fır fır akması, güne yetişememek.....vs vs vs....Aslında bunlar belki de biz insanoğlunun klasik bahaneleri.
Hani bir ıstatistik var ya; Siz etrafınızdaki beş kişinin zeka seviyesinin aritmetik ortalamasiniz diye :) Belki de ondan... Yani bir süre sonra çevreniz ne ise siz de o oluyorsunuz. Yani öyle....

Bir kısır döngü. Siz de o döngüde gidip geliyorsunuz. Aynı yüzler, aynı bakışlar, aynı mevzular , aynı manasizliklar. Sizi bir tık atlatmayacak vizyonsuzluklar içinde debelenme içinde ben de öyle olayım bari derken buluyorsunuz kendinizi... Akşam ne pişireyim,  evim temiz mi, camlar da yağmurdan kirlendi bilmem ne:) Bi taraftan çocuklar şunu öğrensin, yok parka bunu yaptırayım, bilmem nerdeki parke daha ucuz , şu projeye de girelim,beslenme listesinde bu da olsun, ISG dosyasında bu da olmalı, stratejik planda maliyet hesabı tutsun, lavabo bozuldu , kapıyı yaptır, o onu imzaladı mi ,bunu buna tebliğ ettin mi, imzalar atıldı mı, Begüm ödevini yaptı mı,  Şöyle dersem o ne anlar böyle yaparsam daha faydalı olacak, güler yüzlü olalım aman enerjimiz düşmesin çocuklar etkilenmesin.......Anam yazarken kendi hayatımdan yoruldum:))Daha buraya yazmadiklarim var arkadaşlar:) Biz mi hayatı bu hale getiriyoruz acaba. Karmakarışık. Yoksa hayat mi böyle garip.
Bi de tüm bunların yanında nankörlük, fesatlık, arkadan konuşulanlar, hasetlik.... Yani bu nasil yazı oldu böyle:)
Aslında sevmedim bu yazıyı da . Ne yapalım hep de iyi, hep de pozitif yazacak değiliz ya ....
Ben insanlardan çok bıktım, yoruldum. Sizinle de paylaşmak istedim. Tek sevdiğim Çocuklar bu dünyada büyükleri sevmiyorum artık .