Yazar taifesinin sanırım ortak olan özellikleri varmış. Hepsi bir kendini arayan , çevresini sorgulayan, dünü unutuyormuş gibi yapıp acısını bugünden çıkaran, gelecekle ilgili ise tamamen karanlık bakan, aslında sürekli kendi tüylerini yolan bir kuş gibi kendini sorgulayan sorguladıkça da kendini hırpalayan, kendine kötü davranan , sürekli zihnini tırmalayan kelimelerin arasında bocalayan, muhtemel duygu gel gitleri yaşayan derin ama yüzeydeymiş gibi yapıp diğer insanlarla aynı rolleri oynayan garip insanlar topluluğu...
Aslında herkes gibiyim diye hem kendine hem de etrafa çizdiği o profilin altında içten içe olan farklılığını kabullenmeyle daha doğrusu bunu farketmeyle geçen yıllarda geçen acılar, nedenler, nasıllarla olan bir hayat onlarınki.... Dışarıdan bu kelimeleri nasıl bir araya getirip de yazmış dediğimiz her bir yazarın aslında derin acılar içinde geçen bir çocuklukları ve yaşamları olduğunu görüyoruz . Demekki acının böyle bir yanı da varmış . Hayal gücünüzü alıp götürebiliyormuş...
Yoksa nasıl çıkardı o yazılar , şiirler, şarkılar değil mi...
Kendi tüylerini yolan her bir kuş kaldıkça öyle buna sebep olan herşeye herkese döker içini.
Öyle çıkar işte o yazılanlar . Çünkü kelamın olduğu her yerde vardır bir yaşanmışlık. Hep bir kargaşa , bir arayış, bir ses , bir müzik , bir hareket vardır. Duran , bakan "Ne güzel bak manzara otur keyfini çıkar" diyenlerin işi değildir yazmak. Yazan insanın hayatı durmayan, dinmeyen, dinlenmeyen bir hayattır... Rahat vermeyen geçmiş ,görünmeyen gelecektir. Yazan insanın yaşamı; ne yalnız sükut bir hayattır , ne de aynı olan insanlardır. Yazan insanın hayatı hep bir dalgadır hep bi karmaşadır hep bir belirsizlik bir varamamaktır. Tam olamamaktır. Tutunamamaktır....Aidiyetsizliktir. Güvensizliktir. Çünkü yıkımlar yaşamıştır, hayal kırıklıklarıyla doludur cepleri, inancının defalarca yerle bir edilişine şahit olmuştur.
Her cephede yenilmektir . Ve savaştan mağlup ayrılmaktır. Pes etmektir. Vazgeçmektir yazmak ;çünkü savaşan insan konuşur kırar döker parçalar . Yazan insan bunlardan vazgeçmiştir. Yani kabul etmiştir , yol vermiştir, vazgeçmiştir. O sadece kendisiyle mücadele etmekle devam etmektedir yolculuğuna. Aslında kızdığı sade ve sadece kendisidir. Hesabı kestiği bedelini ödettigi sadece kendisidir. Çünkü artık öğrenmiştir kendinden başkasına hükmünün olmadığını...Bunu öğrenmek için yıllarını verse de öğrenmiştir ....
Son Söz;
Tek bildiğim hiçbirşey bilmediğimdir.
Çok yalan bir dünya.....
https://youtu.be/MLQQWV_0wZo
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder