Çocukları çok çok çok seviyorum...
Gerçekler....
Maske yok...
Art niyet yok....
Çıkar yok....
Hesap yok...
Menfaat yok....
Gülünce gerçekten gülüyorlar size...Sahte gülüş değil onlarınki...
Kızdıklarında gerçekten kızdıklarını görüyorsun gözlerinde.Sinsi sinsi kızıp gizlemiyorlar kendilerini gülüşleriyle....
Çocuklara sarılmak , o gerçek enerjiyi hissetmek çok iyi geliyor bana....Onlara sarılınca sanki bir enerji enjekte ediliyor içime.Hele bi de tombiş yanaklılara bayılıyorum , onların o yanaklarını sıkmaya öpmeye doyamıyorum:)
Bir de koklamak...Hele bebeklerin kokusu , boyunları mis gibi oooooohhh:)Pamuk....
Bebekleri kucaklamak da ayrı bir terapi yöntemi bence...O an her şeyi unutuyor insan.Bütün dünyayı sevdiğini düşünüyorsun sanki:)
Düşünürken bile gülümsüyorum şuan:)Bu fotoğraflar bile nasıl rahatlatıyor değil mi insanı:)
İyi ki de okuldayım diyorum.Her teneffüste buluyorum kendime enerji alacak minik:)Gerçi bizimkiler biraz büyük ama olsun onlar benim gözümde minik:)
Bunu deneyin bugün.En yakınınızdaki çocuğa sarılın, öpün onu, koklayın....O kadar iyi hissedeceksiniz ki kendinizi...Bu dünyadan uzaklaşmanın en iyi yolu çocuklara sığınmak....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder