Benim için eskiden göz yaşı dökmek o kadar zordu ki
Yenilmez , yıkılmaz herşeye göğüs geren bir güç tanrıçası sanırdım ben kendimi
Ben sanırdım ki her şey benim elimde
Her şeyi ben yönetiyorum
Ben ne istersem o olur
Öyle bir benmerkezcilik öyle bir çocukluk içindeymişim ki meğer
Meğer hayat sen kimsin demiş de defalarca biz hep masal dünyasında yaşamışız
Şimdi benim göz yaşlarım sicim sicim akıyor ,
Begüm’e akıyor en çok
Bu kadar iyi bir çocuk olup da nasıl bu kadar yoksun diye akıyor
Böyle bir çocuk büyütüp de nasıl bu kadar yetemiyorum diye kendime akıyor
Bir insan her şeyi iyi yapıp her oyunu kuralına göre oynayıp da nasıl hayatta bu kadar kaybeder diye ağlıyorum
Bu hayat neden bitmeyen bir arefe günü gibi de bayram gelmiyor hiç diye sormadan edemiyorum
Ben hadi neyse de evlat neden annesinin kaderinin eziyetini çekiyor ki diye isyan etmemek mümkün mü
Bazen siz; şunu kabul etmelisiniz ki ;
Hayat sizin dışınızda akıyor ve herkes kendi kaderini yaşıyor
Siz ne yaparsanız yapın önüne geçemezsiniz olacağın
