BEGÜMÜM...

 

Meslek hayatıma bir ara verebilir miyim.

Benim en büyük mesleğim annelik çünkü 

Herseyden önce gelen işim annelik

Kendimden önce (maalesef) her ne kadar onaylamasam da gelen duygum annelik

Böyle olmak istemiyorum aslında ama bu başka yazının konusu olsun 

Bugün ki konumuz Begüm ortaokul mezunu oldu .

Gurur duydum onunla ve de kendimle. 

Gözyaşlarım aktı su gibi ona bakarken 

Aferin dedim hem ona hem kendime 

Tektik yine . O ve ben.

Büyüyorsun yavrum.

Bir kez daha başarı ile bitirdin okulunu.

Bu dört yılda defalarca seni revirden aldim 

Defalarca rehber öğretmen ile görüştüm

Defalarca sana ergenlerin acımasızlıklari ile ilgili rehberlik ettim

Defalarca derdini dinledim

Defalarca amaaaaan boşver be dedim

Defalarca sen onlar gibi değilsin üzülme dik dur dedim

Defalarca izin aldım doktora götürdüm 

Defalarca yüzün gülsün diye tüm öğretmenlerine cicek yolladim 

Bence bu mezuniyeti ikimiz çok hak ettik benim prenses Begümüm. 

Bugün o törende adeta bir prensestin sen

O kadar masum 

O kadar safiyane bakıyordun ki etrafa heyecanla bir kez daha iyi ki benim minik ceylanım dedim. Ürkek ve masum.

Gözleri hala yalan dolana uzak sahteye kapali .

Hep böyle kal Begumum 

Tebrik ediyorum seni güzel kızım. 

HADIBAKALIM ORADAN DA GİTTİM

 Batmanla seruvenim 2007 yılının temmuz ayında sona erdi . Stajyerlikden asil öğretmenliğe geçince nihayet tayin hakkı kazandım.  Eş durumundan İzmir Güzelbahçe ilçesine atandım.  Eşim Güzelbahçede görev yapıyordu.  O anki duygularimdaki sevinci anlatmaya yetecek sözcük bulamıyorum.  Ben Temmuz ayında atandım Ağustos sonunda bir ilkokulun özel eğitim sınıfında görevlendirilildim ilçe  tarafından.  Bir okul mu ki denizin karşısında. 63 öğrenciden sonra 5 öğrenci.  Allahim zannediyorum bir ödül bu bana. Özel çocuklar 5i de . Nasıl seviyorum onları anlatamam.  Alıp içime sokucam neredeyse. İzmire gelmişim. Kadromla, yeni evliyim , evim ,okulum ,öğrencilerim çok mutluyum.  Okulla ev arası üç kilometre okuldaki arkadaşlarım o kadar iyi ki rüya gibi.

Ama bir şey eksik nedir. Eeee çocuğum olmalı.  Anne olasım var.  Neyse daha ben bunu düşüneyim derken müdür Bey bir evrak getirdi "Sen ilçede fazlasın tercih yapmalısın yoksa resen seni atarlar olmadık bir yere' ben çok oralı olmasam da eşim askerdi ve onun için üst amirin sözü anayasa kanunuydu.  Bana dedi ki " Pınar madem resen olacak o zaman urla Gülbahce boş orayı tercih yapalim dilekçesinde hiç olmazsa urla yakın " zorla bana dilekçe yazdırdı Gulbahceye gitmek istiyorum " diye.Aradan geçen yıllar sonra öğrendim ki ben o dilekçeyi yazmasam Güzelbahçede kalacakmışım. Neyse benim atamam Gülbahceye çıktı. Bi gittim ki taaaaaaaa neresi çok uzak evime. Ayrıca orada öğretmen ihtiyacı yok. Neyse bir sınıf verdiler bana

Kadrom artık urla Gülbahcedeydi. 

2008-2015 yılları arasında orada öğretmenlik yaptım. 

Yedi yıl.  O kadar çok şey oldu ki orada. O kadar üzgün o kadar nefret dolu yıllarım orda geçti.

Bu yedi yılda 9 Müdür gördüm. Her türlü saçma sapan ilişkiler zinciriydi orası.  Kızıma hamileliğim doğum sonrası sürecim orda geçti

Oğretmenligimin en en verimli zamanları  orada geçti. Doğudan direkt batıya geçişin  senkronizasyonu da orasıdır. 

Neyse 2015 mart ayında ben o okuldan müdür yardımcısı olarak ayrıldım. Nasil sevinerek gittim bilen bilir. Sonuc olarak Ben Gülbahceden de Gittim